حدیث طوافی

سابقه و هدف: باکتری سودوموناس آئروجینوسا پاتوژن فرصت طلبی است که آلژینات، یکی از مهمترین فاکتور های بیماری زایی این باکتری محسوب می شود. این مطالعه با هدف سنجش اثر هم افزایی آلژینات لیاز نوترکیب باکتریایی و آنتی بیوتیک های رایج در درمان عفونت های سودوموناسی بر رشدسلول های پلانکتونی سودوموناس آئروجینوساانجام شد. مواد و روش ها: در مطالعه ی حاضر سودوموناس آئروجینوسا TAG48 از نمونه بالینی جدا سازی و شناسایی شد. به منظور تخلیص آنزیم آلژینات لیاز و اثر آن بر سلول های پلانکتونی، ژن آلژینات لیاز (alg L) جداسازی، همسانه سازی، تعیین توالی و بیان شد و با استفاده از ستون کروماتوگرافی تمایلی تخلیص شد. اثر آنزیم خالص شده و آنتی بیوتیک های سیپروفلوکساسین، توبرامایسین و سفکسیم بر سلول های پلانکتونی سودوموناس آئروجینوسا بررسی شد و آزمون های حداقل غلظت مهاری، حداقل غلظت کشندگی و همچنین بررسی اثر توام آنتی بیوتیک ها و آنزیم بر سلول های مذکور ارزیابی شد. یافته ها: نتایج بررسی آنتی بیوتیک ها و آنزیم نشان دادند که MIC مربوط به سیپروفلوکساسین، توبرامایسین، سفکسیم و آنزیم آلژینات لیاز در باکتری TAG48 به ترتیب 4، 16، 128 و 9.37 میکروگرم بر میلی لیتر و MBC برابر با MIC گزارش داده شد. همچنین نتایج مطالعات ما نشان داد که آلژینات لیاز با توبرامایسین و سفکسیم اثر هم افزایی بر مهار رشد سلول های پلانکتونی سودوموناس آئروجینوسا TAG48 دارند، در حالیکه این اثر هم افزایی توام با سیپروفلوکساسین، دیده نشد. نتیجه گیری: با توجه به اهمیت آلژینات در بیماری زایی سودوموناس آئروجینوسا، تخریب آن می تواند در کاهش بیماری زایی موثر باشد. شناسایی ژن های جدید algL از جوامع میکروبی می تواند رویکرد جدیدی برای مطالعه و تحقیق آلژینات لیاز هایی با فعالیت های ویژه علیه آلژینات های باکتریایی از نمونه های میکروبی بالینی باشد.