اینورترهای متصل به شبکه می توانند بر اساس کنترل دروپ، به شبکه توانجهای اکتیو و راکتیو تزریق نمایند. شیب کنترل دروپ برای هر اینورتر مقدار مشخصی دارد و به دلیل ایجاد ناپایداری در اینورتر از یک مقدار مشخصی اجازه تجاوز ندارد. از طرفی هر اینورتر متصل به شبکه به خاطر محدودیت در جریان سوئیچ هایش، توان مشخصی را می تواند به شبکه تزریق کند؛ یعنی در تزریق توان محدودیت دارد(برای محدود کردن توان اینورترر های متصل به شبکه معمولاً از محدود کننده های جریان استفاده می شود که با عبور جریان از حد مجاز به اشباع می روند و جریان را ثابت نگه می دارند که خود این کار در مواقعی می تواند به ناپایداری منجر شود). در نتیجه در اینورترهای متصل به شبکه ی مبتنی بر کنترل دروپ این دو محدودیت یعنی شیب کنترل دروپ و حداکثر توان مجاز تزریقی به شبکه وجود دارد. به منظور اینکه محدوده ی مجاز شیب نمودار دروپ و حداکثر توان در اینورترهای متصل به شبکه رعایت شوند، نیاز است در روابط کنترل دروپ اصلی، اصلاحاتی انجام شود تا اینورتر در حداکثر توان خود؛ ضمن حفظ اتصال خود به شبکه، قابلیت تحمل افت ولتاژ و فرکانس شبکه را به بیش از مقدار قبلی داشته باشد. به این منظور در مراجع مختلف روش های مختلفی ارائه شده است اما هر یک از این روش ها معایبی دارد ، که در این پایان نامه در جهت رفع ایرادات آنها اقدام شده و روشی ارائه شده که سرعت پاسخ دهی بالاتری را دارا می باشد. در جدیدترین روش عباراتی که برای اصلاح، به روابط اصلی کنترل دروپ اضافه می شوند، با استفاده از کنترل کننده ایجاد می شوند اما در روش پیشنهادی این پایان نامه، با استفاده از توابع خطی ایجاد می شوند که منجر به افزایش PI سرعت پاسخ دهی کنترل دروپ اصلاح شده، کاهش نوسان توان های تزریقی به شبکه و امکان تزریق حداکثر توان مجاز اینورتر به شبکه می شود. برای اثبات کارایی این روش، شبیه سازی هایی در حالت های مختلف افت فرکانس شبکه، افت ولتاژ شبکه و افت همزمان ولتاژ و فرکانس شبکه انجام شده و نتایج بکارگیری روش های پیشین و روش پیشنهادی در اصلاح کنترل دروپ، با یکدیگر مقایسه شده اند که نشان دهنده ی برتری روش پیشنهادی نسبت به این روش ها می باشد.
