سازمان های پلیسی و امنیتی در هر کشوری از حساس ترین سازمان ها محسوب می شوند زیرا فعالیت آنها زنجیره ای از فعالیت های اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی را به تنهایی یا در تعامل با هم تحت تاثیر قرار می دهد و دامنه بسیار وسیعی از فعالیت های اقتصادی- اجتماعی را از کلان ترین و استراتژیک ترین تا خرد ترین سطح در بر می گیرد. توسعه توریسم، کاهش حجم کار سازمان های قضایی، توسعه سرمایه گذاری خارجی و داخلی، احساس امنیت روانی آحاد جامعه و کاهش هزینه های مستقیم و غیر مستقیم ناامنی تنها بخش کوچکی از دستاوردهای پلیس امنیت است. مهمترین عامل اثربخشی عملکرد پلیس در حوزه امنیت داشتن داده ها و اطلاعات متناسب و صحیح است که بتواند پلیس امنیت را به صورت هوشمندانه در انجام و ظایفش یاری رساند. نسل های مختلف سیستم های اطلاعات تاریخچه نسبتآ طولانی را سپری کرده است و از سیستم های بسیار ابتدایی تا سیستم های بسیار راهبردی و رقابتی متحول گشته است. امروزه فعالیت موفق در حوزه پلیس امنیت همانند سایر سازمان ها نیازمند مدیریت دانش به عنوان آخرین نسل تکامل یافته از سیستم های اطلاعات مدیریت است. این مقاله با رویکردی مفهومی می کوشد تا ضمن استفاده از مطالعات مدیریت دانش در سایر سازمان ها با توجه به ویژگی و اهداف خاص پلیس امنیت، نقش مدیریت دانش را در این حوزه برجسته نماید. لذا این مقاله ابتدا به اهمیت سیتم های اطلاعات مدیریت دانش در حوزه پلیس پرداخته و سپس فرایندهای مدیریت دانش(جذب و تولید، سازماندهی و ذخیره، تسهیم و توزیع، کاربرد و ارزیابی) را در پلیس امنیت بررسی می نماید. همچنین چالش های موجود فنی- اجتماعی بالقوه و بالفعل در مدیریت دانش و تاثیر آن بر امنیت اجتماعی مورد بررسی قرار می گیرد. نگاه جامع دانشی به فعالیت های حوزه امنیت موجب اثر بخشی و کارایی آن خواهد شد.
