مدیریت دانش همواره از دو رویکرد فناوری محور و انسان محور متاثر بوده است. در رویکرد وابسته به فناوری اطلاعات، مدیریت دانش عمدتا به فنآوری اطلاعات و شبکه های رایانه ای مربوط میشود. به طوری که اگر شبکه های رایانهای گسترده شود و وسایل ارتباطی به آن اضافه شود، همکاری گروهی ایجاد شده و افراد متمایل به یافتن اطلاعات و اشتراک دانش می شوند. در رویکرد انسان محور در مدیریت دانش، نیروی انسانی به عنوان یک منبع مهم تلقی شده و فرهنگ سازمانی و کار گروهی مورد توجه است. اگرچه دیدگاه فناوری محور با مدیریت منابع انسانی به طور عام و با بهسازی منابع انسانی به طور خاص پیوند چندانی ندارد اما دیدگاه انسان محور حوزه های مدیریت دانش سازمانی(OKM) و بهسازی منابع انسانی (HRM) را از جنبه های مختلف به هم پیوند می دهد به طوری که گاهی تفکیک این دو حوزه به لحاظ رسالت سازمانی دشوار می گردد. مدیریت دانش سازمانی از آنجا که دربرگیرنده بازشناسی، مستند سازی و توزیع و کاربرد دانش برای بهبود عملکرد سازمانی است، در تحلیل نیازهای آموزشی و برنامه ریزی آموزش در حوزه بهسازی منابع انسانی مهم بوده و منجر به بهبود عملکرو و ارائه نتایج راهبردی می گردد. مدیریت دانش، منابع انسانی را به لحاظ دارایی فکری و هویت حرفه ای به چالش کشیده و اهداف بهسازی منابع انسانی را از توسعه ظرفیت فردی به ایجاد، پرورش و نوسازی مجدد منابع و تعاملات سازمانی حرکت می دهد. این مقاله در صدد تشریح ارتباط ابعاد، فرایندها، و راهبردهای مدیریت دانش سازمانی و بهسازی منابع انسانی است.
