مطالعه و پیاده سازی نظام های مدیریت دانش در حوزه های مختلف اجتماعی- اقتصادی از دهه 1980 میلادی مورد توجه محققان و صاحبنظران و مجریان قرار گرفته است. صنعت توریسم به لحاظ اهمیت آن در فاکتورهای اقتصادی و اجتماعی جوامع، مورد توجه سیاستمداران و به لحاظ چند وجهی بودن مورد توجه اندیشمندان رشته های مختلف علمی به ویژه اندیشمندان مدیریت و اقتصاد قرار گرفته است. مدیریت صنعت توریسم مانند هر صنعت دیگری نیازمند بهره گیری از مفاهیم، نظریه ها و پژوهش های نوین مدیریت است. شکل گیری، پایداری و توسعه پایدار گردشگری در هر جامعه نیازمند توجه به دانش و اطلاعات عینی و ضمنی خرده سیستم های صنعت توریسم از جمله سیستم های اقامتی(هتل ها)، آژانس های مسافرتی، اماکن تفریحی و تاریخی، از یک سو و انواع سیستمهای توریستی همجون تفریحی، ورزشی، درمانی، زیارتی و غیره می باشد. مدیریت دانش به عنوان رویکردی نو، استراتژیک و رقابتی در مدیریت منابع اطلاعاتی و سرمایه های فکری می تواند صنعت توریسم را به یک صنعت رقابتی سودآور تبدیل نماید. ایجاد، توسعه، ذخیره سازی، سازماندهی، تسهیم، توزیع، کاربرد و ارزیابی مجموعه دارایی های دانشی در صنعت توریسم که می توان آن را مدیریت دانش در صنعت توریسم نامید، ضرورتی اجتناب ناپذیر است. هدف مطالعه حاضر، واکاوی نقش مدیریت دانش در صنعت توریسم و چالش های فراروی آن و ارائه راهبردهایی با توجه به یافته های علوم توریستی از یک سو و نظریه ها و تجارب علمی مدیریت دانش از سوی دیگر است.
