هدف از انجام این پژوهش بررسی رابطه بین هوش فرهنگی و رضایت شغلی معلمان ابتدایی شهر سنندج در سال تحصیلی 95- 94 می باشد. این پژوهش، یک پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بوده و به دنبال بررسی میزان هم تغییری هوش فرهنگی و رضایت شغلی بوده است. جامعه مورد مطالعه پژوهش کلیه معلمان زن و مرد مقطع ابتدایی شهر سنندج درسال تحصیلی 95-94 بوده و به صورت تصادفی خوشه ای مرحله ای 300 نفر از معلمان زن و مرد مقطع تحصیلی ابتدایی از 50 مدرسه به عنوان نمونه انتخاب شدند. برای سنجش هوش فرهنگی از پرسشنامه استاندارد ارلی و انگ (2004) که شامل 20 سوال و 4 خرده مقیاس هوش فرهنگی فراشناختی، هوش فرهنگی شناختی، هوش فرهنگی انگیزشی و هوش فرهنگی رفتاری می باشد و همچنین برای سنجش رضایت شغلی از پرسشنامه استاندارد و بومی سازی شده رضایت شغلی مینه سوتا (1989) که شامل 3 خرده مقیاس رضایت شغلی درونی، رضایت شغلی بیرونی و رضایت شغلی عمومی می باشد؛ استفاده شده است. تحلیل داده ها با استفاده از آزمون های همبستگی و تحلیل رگرسیون انجام گردید. نتایج نشان می دهد همبستگی معنی داری بین متغیرهای رضایت شغلی و هوش فرهنگی وجود ندارد؛ اما با توجه به ابعاد مختلف هوش فرهنگی و جنبه های متعدد رضایت شغلی همبستگی هایی مشاهده گردید. بیشترین همبستگی بین رضایت شغلی درونی و هوش فرهنگی انگیزشی به دست آمد و پس از آن بیشترین همبستگی بین رضایت شغلی درونی با هوش فرهنگی فراشناختی به دست آمد. در بین متغیرهای جمعیت شناختی عامل سطح تحصیلات با هوش فرهنگی و رضایت شغلی رابطه معنی دار دارد. بین سابقه کار و رضایت شغلی رابطه معنی دار وجود دارد و همچنین بین جنسیت و رضایت شغلی عمومی رابطه معنی دار وجود دارد.
