هدف و زمینه: تحقیق حاضر به منظور مطالعه نقش آموزش های پیش از دبستان بر رشد مهارتهای اجتماعی دانش آموزان دوره اول ابتدایی انجام گرفته است. روش شناسی: این تحقیق به لحاظ هدف از نوع پژوهش کاربردی و به لحاظ شیوه جمع آوری اطلاعات از نوع پژوهش علی- مقایسه ای یا پس رویدادی می باشد. جامعه آماری تحقیق کلیه دانش آموزان مراکز شهری پایه اول ابتدایی استان همدان در سالتحصیلی 96- 1395می باشد. حجم نمونه با استفاده از فرمول نمونه گیری کوکران تعداد 239 نفر محاسبه وبه روش نمونه گیری خوشه ای انتخاب گردیده است. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه استاندارد رشد مهارتهای اجتماعی گرشام و الیوت و مقیاس هوش اجتماعی ترمسون بوند علاوه بر این دو مقیاس سوالاتی در مورد متغیرهای جمعیت شناختی در پرسشنامه اضافه گردیده است. یافته ها: تجزیه و تحلیل نتایج پژوهش نشان می دهد تفاوت معنی داری بین میانگین سطوح رشد اجتماعی (رشد مهارت اجتماعی، مشکلات رفتاری و پردازش اطلاعات اجتماعی) دانش آموزان پایۀ اول ابتدایی پیش دبستانی رفته با گروه پیش دبستانی نرفتۀ وجود دارد. همچنین نتایج پژوهش نشان داد میانگین نمره آگاهی اجتماعی گروه مهد رفته در مقایسه با دانش آموزان مهد نرفته بالاتر می باشد. بین آموزش های پیش دبستانی با رشد مهارت اجتماعی و پردازش اطلاعات اجتماعی رابطه مثبت و معناداری وجود دارد و بین آموزش های پیش دبستانی با مشکلات رفتاری رابطه منفی و معناداری وجود دارد. همچنین نتایج پژوهش نشان می دهد رابطه معناداری بین متغیرهای جمعیت شناختی( تحصیلات والدین، طبقه اجتماعی، ترتیب تولد، نوع مدرسه) و رشد مهارتهای اجتماعی دانش اموزان وجود دارد. نتیجه گیری: به طور کلی نتایج پژوهش نشان می دهد آموزش های پیش از دبستان(مهد و پیش دبستانی) تاثیر معناداری را بر رشد مهارت های اجتماعی کودکان در ابعاد مختلف دارد و لزوم تسری این دوره ها به همه کودکان را آشکار می سازد. در نتیجه می توان انتظار داشت که به هر میزان که آموزش های پیش دبستانی مسنجم تر و مدون تر افزایش یابد به همان اندازه رشد اجتماعی دانش آموزان بالا می رود.
