عیین دبی اوج سیل برای دوره های برگشت مختلف یکی از پارامترهایِ مهمِ طراحیِ سازه های کنترل سیل است. مشکل عمده برنامه ریزان در مقابله با سیل فقدان داده یا بی کفایتی داده های موجود است. تعمیم نتایج از مناطق دارای آمار به مناطق فاقد آمار یکی از مطمئن ترین راهکارهاست. هدف اصلی این تحقیق نیز تحلیل منطقه ای فراوانی سیلاب در استان قزوین با استفاده از روش رگرسیون چند متغیره است. از 23 ایستگاه هیدرومتری هشت ایستگاه، به دلیل آمار کوتاه مدت و وجود سد مخزنی در بالادست، حذف شد. تحلیل عاملی مشخص کرد که پنج عامل ـ محیط حوضه، قطر دایره معادل، زمان تمرکز، طول آبراهه اصلی و مساحت حوضه ـ مهم ترین عوامل مؤثر در پیک سیلاب اند. پانزده ایستگاه باقی مانده، با به کارگیری تحلیل خوشه ای، به دو منطقه همگن تقسیم و همگنی این نواحی با استفاده از آزمون های همگنی گشتاورهای خطی تأیید شد. بر اساس معیار نکویی برازش (Zdist) گشتاورهای خطی، توزیع نرمال تعمیم یافته با آماره ای معادل 29/0 بهترین توزیع برای کل منطقه بود. اما، برای نواحی همگن 1 و 2 به ترتیب توزیع های لجستیک تعمیم یافته و پاره توی تعمیم یافته، با آماره هایی برابر با 09/0 و 56/1، دارای بهترین برازش بودند. پس از محاسبه مقادیر پارامترهای توزیع های منتخب، مقادیر دبی با دوره بازگشت های مختلف برای همه ایستگاه ها برآورد شد. سپس، در هر منطقه همگن و برای هر دوره بازگشت، روابط رگرسیونی بین دبی حداکثر سیل و عوامل مؤثر بر دبی اوج سیلاب تهیه شد؛ با این روابط، می توان دبی اوج سیل با دوره بازگشت های مختلف را در حوضه های فاقد آمار برآورد کرد.