جمع آوری رواناب برای به حداقل رساندن تلفات و تقویت ذخایر آبی در سیستم حوزه های آبخیز مورد استفاده قرار می-گیرد. کشور هایی که همانند برخی از مناطق ایران مواجه با کمبود آب می باشند، دارای توزیع نامناسب بارندگی نیز هستند. راهکار های راهکارهای نوین، روی روش های بهینه ذخیره آب و شناسایی فرصت های بیشتر در به کارگیری روش های جمع-آوری رواناب به عنوان وسیله ای برای ذخیره آب قابل دسترس، متمرکز می باشند. مهم مهمترین مرحله در بکارگیری سیستم سیستمهای جمع آوری رواناب، مکان یابی عرصه عرصههای مناسب است. با شناسایی محل محلهای مناسب برای این منظور صرفه صرفهجویی قابل ملاحظه ملاحظهای در زمان و هزینه صورت می میگیرد. هدف از انجام این تحقیق، تدوین چهار چوبی جهت مکان یابی عرصه عرصههای دارای توان استحصال رواناب است. به منظور ارزیابی مکانی پتانسیل تولید رواناب، در ابتدا از یک مدل مفهومی ارتباط بین بارندگی و پتانسیل رواناب استفاده شده است. با استفاده از این مدل، مقدار رواناب پتانسیل به دست آمد، سپس با استفاده از تجزیه و تحلیل رستری در محیط نرم افزار Arc GIS نقشه رواناب پتانسیل تهیه گردید. درمرحله بعد اولویت بندی مناطق دارای پتانسیل جمع آوری رواناب بر اساس شاخص اقتصادی در هر زیرحوزه انجام شد. جهت ارزیابی اقتصادی از روش سود به هزینه استفاده شده است. نتایج نشان داد برآورد اقتصادی و شرایط فیزیکی نشانگر اولویت زیرحوزه ها از نظر جمع آوری رواناب است. می توان گفت ارزیابی مکانی انجام شده در این تحقیق با استفاده از بانک اطلاعاتی وسیعی انجام شده است. این روش توانایی بهبود مدیریت منابع آبی در حوزه آبخیز گلبهار و حوزه های مشابه را دارد. روش ارائه شده در این مطالعه، سیستم اطلاعات جغرافیایی را به عنوان یک ابزار قدرتمند و مفید جهت تهیه، پردازش، تلفیق لایه ها و استخراج داده ها از لایه های تهیه شده و آنالیز و مدیریت داده های مکانی معرفی می نماید. بدین ترتیب با هدایت سیستم های جمع آوری آب به محل های مناسب، علاوه بر افزایش کارآیی این سیستم ها در وقت و هزینه نیز صرفه جویی می گردد.
