فناوری اطلاعات و ارتباطات تحولات گسترده ای را در تمامی عرصه ها به دنبال داشته است.یکی از مهم ترین زمینه هایی که بر این مبنا دستخوش تغییرات اساسی شده است آموزش ویادگیری است. آموزش الکترونیکی به عنوان پارادایمی جدید، این حوزه را متحول ساخته است و امکان یادگیری را در هر زمینه ، برای هر فرد ، در هر زمان، و در هر مکان به صورتویژه آورده است.در شرایط امروز به دلیل شیوع کرونا ویروس و تحت شعاع قرار گرفتن کلیهفعالیت های آموزشی و اقبال صورت گرفته به آموزش های مجازی حرکت به سویرویکردهای نوین در آموزش عالی ایجاب کرده است بسیاری از دانشگاه ها از فناوریآموزش مجازی در ارائه دوره ها استفاده کنند .اما با در نظر گرفته سه حیطه اساسی یادگیری شناختی،عاطفی، روانی حرکتی متوجه می شویم که طراحی های صورت گرفته در آموزشهای الکترونیکی بیشتر در حیطه یادگیری شناختی موردتوجه بوده و در عمل شاهد اینهستیم که ظرفیت های اساسی آموزش در حیطه های روانی حرکتی و عاطفی تا حدودی مغفول بوده و عملاً این شیوه نوین آموزشی به ویژه در آموزش عالی به صورت یک جانبهدر حیطه شناختی در حال گسترش بوده و این دو حیطه مورد غفلت آگاهانه یا ناآگاهانه قرار می گیرد. در این مقاله نگاهی به وضعیت پرورش حیطه روانی حرکتی و حیطه عاطفی در آموزش الکترونیکی و راه های گسترش آن خواهیم داشت.
