پژوهش حاضر بهمنظور بررسی نقش عملیات مدیریتی ترسیب کربن در جنگلهای زاگرس انجام گرفت. ناحیه رویشی زاگرس که جنگلهای نیمهخشک کشور را در خود جای داده است، در امتداد رشتهکوه زاگرس از شمال شهرستان ارومیه در استان آذربایجان غربی شروع شده و تا حوالی شهرستان فیروزآباد در استان فارس واقع شده است. جنگلداری و مدیریت جنگلهای زاگرس، وابسته به مسائل اجتماعی و تعامل مردم و طبیعت است. در طی قرون گذشته، فعالیتهای بشری مانند سوزاندن سوختهای فسیلی، جنگلزدایی، تبدیل مراتع به زراعت و تغییر سایر کاربریها، سبب افزایش تراکم دیاکسید کربن و سایر گازهای گلخانهای در جو زمین شده است. بهبود شیوههای مدیریت اراضی، شرایطی را برای تعدیل افزایش غلظت دیاکسید کربن فراهم میآورند که طی آن کربن اضافی، از طریق ذخیره شدن در بیوماس گیاهی و مواد آلی خاک، ترسیب میشود. بهطور کلی میتوان گفت فرایند ترسیب کربن، به بهبود کیفیت آب و خاک، افزایش حاصلخیزی، بهبود سیستم هیدرولوژی خاک و نیز جلوگیری از فرسایش و کاهش هدر رفت عناصر غذایی میانجامد، بنابراین مدیریت بهینه اکوسیستمهای مختلف باید در جهت افزایش پتانسیل ترسیب کربن باشد.
