در بسیاری از سازه های مهندسی و به خصوص دستگاه های متحرک، برای جلوگیری از خسارات ناشی از ضربه یا کاهش آن از سیستم های جاذب انرژی استفاده می کنند و سازه های جدارنازک دسته مهمی از این سیستم ها را تشکیل می-دهند. در این پژوهش اثر تغییرات ضخامت بخش های مختلف یک سازه خاص بر رفتار جذب انرژی مورد بررسی قرار گرفته است. هندسه سازه مورد بررسی، یک مقطع مربعی چهار سلولی است که تحت بارگذاری جانبی قرار می گیرد و ضخامت اضلاع مختلف تشکیل دهنده این سلول ها به عنوان متغیر ورودی تعریف شده است. برای بررسی اصولی اثر متغیرهای ورودی از روش طراحی آزمایشات بهره گرفته شد. شبیه سازی نمونه ها به روش اجزای محدود بر مبنای خروجی جدول طراحی آزمایش و توسط نرم افزار LS-Dyna انجام شد. همچنین به منظور اطمینان از صحت شبیه-سازی ها، آزمایش تجربی یکی از حالت ها به دقت صورت گرفت که در نهایت مورد تایید واقع شد. با تحلیل نتایج حاصل از حل عددی مشاهده شد که همه متغیرهای ورودی در این مساله، کم و بیش پارامترهای موثری در جذب انرژی هستند و روند مشخص و جالب توجهی در جذب انرژی سازه ایجاد می کنند ضمن اینکه این روندها عموما بصورت غیرخطی هستند و در برخی از آن ها اکسترمم نسبی مشاهده شد. در انتها با تحلیل روند جذب انرژی سازه ها به روش پاسخ سطح، یک نمونه بهینه انتخاب و شبیه سازی شد و از همان نمونه برای انجام آزمایش تجربی نیز استفاده گردید. نتایج نشان داد که این نمونه نسبت به ضعیف ترین نمونه جدول طراحی آزمایشات از حیث جذب انرژی، تا 272 درصد جذب انرژی مخصوص را افزایش داده است.
