میلاد منافی

باتوجه به پراکندگی گسترده ی Aspergillus flavus، در سطح جهان و آلودگی وسیعی آن بر مواد غذایی، مهار کردن رشد این قارچ و آفلاتوکسین تولید شده از آن، اجتناب ناپذیر است. هدف از این مطالعه، بررسی و مقایسه ی فعالیت ضد قارچی عصاره های مختلف گیاه آلوئه ورا بر رشد A. flavus بوده است. 6 حلال مختلف مانند استن، اتانول،آب، متانول، کلروفرم و اتیل اتر برای استخراج عصاره از برگ های گیاه آلوئه ورا استفاده گردید. فعالیت ضد قارچی عصاره ها به روشAgar Plate Diffusion مورد بررسی قرار گرفت. هر کدام از عصاره ها در غلظت های 0، 2، 20، 200 و 2000 میکرو لیتر بر 20 میلی لیتر مورد آزمایش قرار داده شدند. بیشترین فعالیت ضد قارچی در غلظت های مختلف استفاده شده، در عصاره استنی دیده شد. در غلظت 2000 میکرو لیتر، مهار رشد بر رویA. flavus به طور کامل (%100) مشاهده شد. همچنین بعد از بررسی، از عصاره ی استنی آلوئه ورا، به منظور ارزیابی و تاثیر عصاره ی بر میزان تولید آفلاتوکسین B1 و الگوی پروتئین های خارج سلولی تولیدی توسط قارچ A. flavus استفاده گردید. با توجه به نتایج HPLC، میزان مهار تولید آفلاتوکسین در غلظت 2000 میکرو لیتر بر 50 میلی لیتر، 94/40% و در غلظت 2 میکرو لیتر بر 50 میلی لیتر، 14/18% گزارش شد. همچنین نتایج SDS- PAGE نشان داد که با کاهش رشد میسیلیوم قارچی، میزان تولید پروتئین ها نیز کاهش یافته است. از این مطالعه می توان نتیجه گرفت که، عصاره ی استنی آلوئه ورا می تواند به عنوان عامل ضد قارچی موثر تری بر مهار رشد A. flavus نسبت به حلال های دیگر باشد و همچنین عصاره استنی آلوئه ورا می تواند اثر موثری نیز بر کاهش تولید آفلاتوکسین B1 و پروتئین های خارج سلولی توسط قارچ A. flavus اعمال کند.