برنج از مهم ترین محصولات کشاورزی می باشد که تحت شرایط غرقاب و احیاء دراز مدت کشت می شود. این کیفیت خاک، رشد گیاه و سایر موجودات زنده را تحت تأثیر قرار می دهد و شرایط ویژه ای را برای ایجاد اشکال شیمیایی و مورفولوژیکی مختلف در خاک ایجاد می کند. منطقه مورد مطالعه در دشت سیلاخور واقع در شمال غربی شهرستان درود، استان لرستان می باشد. خصوصیات مورفولوژیکی، فیزیکوشیمیایی و میکرومورفولوژیکی هفت نیم رخ خاک مورد مطالعه قرار گرفت. پس از تشریح نیم رخ-ها، نمونه برداری، انجام آزمایشات مربوطه و همچنین استفاده از نظام طبقه بندی و راهنمای نقشه برداری جدید، خاک های مورد مطالعه در رده ی اینسپتی سول قرار گرفتند. نتایج آزمایشات فیزیکی و شیمیایی نشان داد کشت برنج در طولانی مدت موجب افزایش میزان رس در عمق های پایین در تمامی پروفیل ها و کاهش ظرفیت تبادل کاتیونی خاک می شود. شرایط غرقاب و بی هوازی تنها در افق سطحی بر میزان ماده آلی خاک اثرگذار بود. نتایج میکروپدولوژی تأییدکننده ی عوارض خاکساخت مشاهده شده تحت شرایط غرقاب مداوم برنجزار است. بیشترین پدیده پدولوژیکی تشکیل پوشش ها و پوشش های زیرسطحی سزکویی اکسیدهای آهن و منگنز است. عوارض خاکساخت آهن و منگنز با افزایش عمق، زیاد شده و درصد ماتریکس بالاتری را به خود اختصاص می دهد. دیگر فرآیندهای میکروپدولوژی شامل پرشدگی متراکم، نیمه متراکم و منقطع سست، از سزکویی اکسیدهای آهن و منگنز در دیواره کانال ها و حفره ها نیز مشاهده شد. نتایج مطالعات نشان داد که بیشترین درصد حفرات به ترتیب مربوط صور صفحه ای، کانالی و حجره ای بود، که با افزایش عمق کاهش یافت. میزان درجه تمایز خاکدانه ها نیز با افزایش عمق ضعیف به دست آمد. بی فابریک عمده، در تمامی مقاطع به صورت خرده بلوری مشاهده شد.
