سهیلا سادات هاشمی

استفاده از خاک، به عنوان یکی از عوامل اصلی در تولید محصولات کشاورزی، باید بر اساس اصول صحیح و علمی صورت پذیرد تا بتوان از آن در تولید محصولات کشاورزی به عنوان یک منبع پایدار در امر تأمین نیازهای بشری استفاده شود. یکی از راه های رسیدن به این هدف مهم، ارزیابی تناسب اراضی برای محصولات رایج در منطقه می باشد. منطقه مورد مطالعه در بخش ازندریان، در حدود 30 کیلومتری غرب شهرستان ملایر و50 کیلومتری شرق همدان واقع شده است. خاک های منطقه مورد مطالعه، پس از نمونه برداری و انجام آزمایش های فیزیکی، شیمیایی و تشریح نیمرخ ها با استفاده از کلید رده بندی خاک 2014، رده بندی و در رده های انتی سولز و اینسپتی سولز قرار گرفتند. پس از جمع آوری اطلاعات اقلیم، خاک و زمین نما، ارزیابی تناسب اراضی برای محصولات انگور و بادام به سه روش محدودیت ساده، محدودیت مبتنی بر تعداد و شدت محدودیت ها و روش پارامتریک، با استفاده از سیستم فائو انجام شد. نتایج روش محدودیت ساده برای انگور آبی، نشان داد، که در همه واحدهای اراضی، تحت کلاس اراضی S2cl می باشد. و عامل اصلی محدودیت در همه واحدهای اراضی اقلیم می باشد. نتایج روش محدودیت ساده، برای درخت بادام دیم نشان داد که همه واحدهای اراضی در تحت کلاس اراضی S3cl قرار می گیرند. و عامل اصلی محدودیت، اقلیم می باشد. نتایج روش محدودیت مبتنی بر تعداد و شدت محدودیت ها، برای هر دو مجصول، مشابه روش محدودیت ساده است. نتایج روش پارامتریک (ریشه دوم) برای درخت انگور آبی و بادام دیم، نشان داد، که تحت کلاس اراضی بجز نیمرخ شماره 2، به ترتیب S3cl S2cl, به دست آمده است. نیمرخ شماره 2، به ترتیب در تحت کلاس اراضی S3cl, N1cl قرار گرفته است. بر اساس نتایج این مطالعه، کشت انگور آبی و بادام دیم در منطقه مورد مطالعه، به ترتیب در محدوده نسبتاً مناسب و بحرانی می باشد. و کشت انگور آبی نسبت به بادام دیم، مناسب تر است. مقایسه نتایج روش های کیفی نشان داد که نتایج روش پارامتریک (ریشه دوم)، از بقیه روش ها دقیق تر و به مشاهدات واقعی نزدیک تر می باشد. نتایج مدل Terraza، نشان می دهد که کلاس نهایی بیواقلیمی، برای انگور و بادام، C4 می باشد. که دارای بیشترین محدودیت است. نتایج ارزیابی با استفاده از مدل Cervatana، نشان می دهد،که اراضی مورد مطالعه برای انگور و بادام در این تحقیق، برای کشاورزی دارای استعداد خ