شالیزارها اراضی هستند که تحت شرایط غرقاب برای کشت برنج استفاده می شوند. این پژوهش به منظور مطالعه ی ویژگی های فیزیکی، شیمیایی و کانی شناسی رس در خاک های شالیزاری دشت سیلاخور دورود در استان لرستان صورت گرفته است. هفت خاک رخ با کاربری شالیزار تشریح و نمونه برداری شده و تمامی خاکرخ ها در راستهی اینسپتی سولز رده بندی شدند. بر اساس نتایج به دست آمده، بافت این خاک ها به دلیل شرایط غرقاب به سمت سنگین پیش رفته است. pH اندازه گیری شده ی همه ی نمونه های خاک بسیار نزدیک به خنثی بوده که شرایط احیای حاکم بر شالیزار باعث خنثی شدن واکنش در آن ها شده است. هدایت الکتریکی خاک رخ ها با افزایش عمق کاهش یافته که به دلیل شرایط غرقاب در افق های سطحی و تجمع اکسید های آهن و منگنز دو ظرفیتی در این افق ها می باشد. مقدار آهک خاکرخ ها با افزایش عمق و نزدیک تر شدن به مواد مادری، افزایش می یابد. در اغلب خاک رخ ها مقدار ظرفیت تبادل کاتیونی در افق های سطحی نسبت به افق های تحتانی بیشتر است که دلیل آن بالاتر بودن میزان درصد مواد آلی در افق های سطحی است. بالا بودن درصد ماده ی آلی در تمام افق های سطحی به دلیل اکسایش کمتر بقایای گیاهی در شرایط بی هوازی می باشد. مقدار آهن و منگنز پدوژنیک موجود در نمونه های خاک شالیزار نیز بسیار کم بوده که دلیل آن شرایط کاهشی طولانی حاکم بر شالیزار است. کانی های غالب در اکثر خاک رخ ها به ترتیب کلریت، اسمکتیت، ایلیت و ورمی کولیت می باشد. علاوه بر آن پالی گورسکیت، کائولینیت و کانی های مختلط نیز با مقدار کم مشاهده شدند. در بین آن ها کلریت، ایلیت، کائولینیت و پالی گورسکیت کاملا دارای منشا به ارث رسیده از مواد مادری هستند. منشا اسمکتیت هم چنین می تواند در اثر تبدیل و تغییر ایلیت باشد. ایجاد شرایط غرقاب باعث افزایش مقدار کلریت در خاک های شالیزار شده است.
