از روش های کنترل آلودگی فلزات سنگین، استفاده از کانی های رسی جاذب است. هدف از این مطالعه بررسی خصوصیات ریزساختاری کانی های سپیولیت و ورمی کولیت پس از جذب عناصر نیکل و روی، بود. جهت انجام آزمایش جذب، از چهار تیمار (ورمی کولیت، ورمی کولیت+خاک شنی، سپیولیت و سپیولیت+ خاک شنی)، با شش غلظت 0، 0001/0، 0005/0، 005/0، 01/0 و 05/0 مولار نیترات روی و نیکل، استفاده شد. نتایج هم دما ی جذب نشان داد که عنصر نیکل، با معادله لانگ مویر و عنصر روی با معادله فروندلیچ ، برازش بهتری داشتند. عنصر نیکل در رس سپیولیت و عنصر روی در رس ورمی-کولیت با جذب بیشتری همراه بودند. نتایج پراش نگاشت پرتوی ایکس ری، نشان داد با افزایش غلظت آلاینده روی و نیکل، صفحات کانی از هم فاصله گرفته و در نتیجه ساختار کانی دچار تغییر شده است. به طور کلی نتیجه گیری می شود که هر دو رس نقش زیادی در جذب آلاینده ها داشته و ریزساختار آنها عامل اصلی این مکانیسم است.
