یکی از مسائل اصلی در نواحی خشک و نیمهخشک محتوای گچ در خاکرخها و شوری خاک است که شامل اراضی غیرقابل کشاورزی بسیاری در ایران هستند و اصلاح این اراضی نیازمند شناخت کامل آنهاست. منطقه شوشاب از جمله این اراضی میباشد، که تحت اثر شوری و محتوی گچ بالا به مرور زمان سطح زیر کشت آن کاهش یافته است. هدف از این مطالعه نیز بررسی ویژگیهای فیزیکی، شیمیایی و میکرومورفولوژی خاکهای گچی-قلیائی، آن منطقه است. پس از نمونهبرداری از 8 خاکرخ، تجزیههای فیزیکی و شیمیایی و مطالعات میکرومورفولوژی بر روی نمونهها صورت گرفت و خاکها براساس سامانه ردهبندی آمریکایی ردبندی شدند. نتایج نشان داد که میزان کربنات کلسیم معادل و گچ خاک با افزایش عمق، زیاد شد. خاک بالا بوده و با عمق تغییری نکرد. حضور گچ، بافت خاک را به سمت اجزاء سیلت و شن متمایل کرد. مقدار pH دامنه سدیم تبادلی در سطح بیشتر و با افزایش عمق خاک، کاهش یافت. مشاهدات میکرومورفولوژی شامل پوشش، زیرپوشش، پرشدگی کامل و ناقص گچ در داخل حفرات و دیواره کانالها میباشد. هم چنین، بلورهای گچ عدسی، ستونی و ریزبلورین در مقاطع نازک مشاهده شدند. شکل عدسی گچ در تمام مقاطع بدلیل رژیم رطوبتی زریک غالب بود. حضور گچ در منطقه ریزساختار را به مکعبی زاویهدار و نیمهزاویهدار متمایل کرده و منجر به درجه خاکدانگی ضعیف خاکدانهها شدهاست. بی- فابریک عمده در مقاطع، بلوری و در برخی موارد نامشخص تشخیص داده شد. بهطور کل وجود نمک و گچ در خاک منطقه وضعیت منافذ و ساختمان خاک را نامطلوب ساختهاست. که یک موضوع جدی زیست محیطی و رشد گیاه محسوب می- بر اساس خاکرخهای مطالعه شده Gypsic Calcixerepts زیرگروه ،Xerepts گردد. زیرگروه بزرگ جدیدی در زیر رده جهت گنجاندن در ردهبندی خاک، پیشنهاد میگردد
