زهرا وارسته خانلری

به منظور بررسی اثر بیوچارهای مختلف بر غلظت کربن آلی، نیتروژن، فسفر و فعالیت آنزیمی، آزمایشی به صورت طرح کاملاً تصادفی در سه تکرار انجام شد. از بیوچارها در 10درصد وزنی استفاده گردید. تیمارهای آزمایش شامل خاک شاهد (CS)، خاک + بیوچار کود مرغی (PMB)، خاک+بیوچار ضایعات انگور (GSB) و خاک+ بیوچار پوسته قهوه ایی گردو (NSB) بود. نمونه ها به مدت دو ماه انکوباسیون و در زمان های 5، 10، 30 و 60 روز نمونه برداری انجام و برخی ویژگی های شیمیایی و فعالیت های آنزیمی در خاک اندازه-گیری شد. نتایج نشان داد که کاربرد تیمار PMB و GSB موجب افزایش معنی دار غلظت کربن آلی، فسفر قابل جذب و آمونیوم در خاک در مقایسه با تیمار شاهد شد. بیشترین غلظت نیترات در تیمار GSB مشاهده گردید. غلظت فسفر قابل جذب و نیترات با افزایش زمان انکوباسیون افزایش و غلظت کربن آلی و آمونیوم با افزایش زمان انکوباسیون کاهش یافت. غلظت آنزیم اینورتاز در تیمار PMB و GSB با شاهد اختلاف معنی دار داشت. بیشترین فعالیت اینورتاز در تیمار PMB (76.8 μg. GE. g-1. 24h-1) پس از 5 روز انکوباسیون مشاهده شد. افزودن تیمار GSB به خاک موجب افزایش 7/1 برابری فعالیت آنزیم اوره آز در مقایسه با تیمار شاهد شد. میانگین فعالیت آنزیم (GMEa) و شاخص کل فعالیت آنزیم (TEI) در تیمار GSB در مقایسه با سایر تیمارها بیشتر بود. درصد تغییرات آنزیم (Rch) با در نظر گرفتن تاثیر بیوچار، به صورت GSB> PMB> NSB بود. در تجزیه و تحلیل خوشه ای تیمار GSB و PMB در یک خوشه قرار گرفتند. در نتیجه تیمار GSB و PMB بیشترین تاثیر را بر فاکتورهای اندازه گیری شده داشتند.