زهرا وارسته خانلری

این پژوهش یه منظور بررسی رهاسازی فسفر، پتاسیم، آهن و مس در حضور بیوچارهای مختلف انجام گرفت. از بیوچارها در 10 درصد وزنی استفاده شد. تیمارهای آزمایش شامل خاک شاهد (CS)، خاک + بیوچار ضایعات انگور (GSB)، خاک + بیوچار پوسته‌قهوه‌ای گردو (NSB) و خاک+ بیوچار کود مرغی (PMB) بود. نمونه‌ها به مدت دو ماه در رطوبت و دمای مشخص نگه‌داری و در زمان‌های 5، 10، 30 و 60 روز از آن‌ها نمونه‌برداری و خشک شد. سپس غلظت فرم محلول پتاسیم، فسفر، آهن و مس اندازه‌گیری و درصد رهاسازی این عناصر محاسبه گردید. نتایج نشان داد که با افزایش بیوچار در خاک وضعیت عناصر ضروری بهبود یافت. به‌طوری‌که افزودن بیوچار GSB، NSB و PMB به ترتیب موجب افزایش 560، 103و 433 درصدی پتاسیم، 2900، 151 و 507 درصدی فسفر، 287، 145 و 200 درصدی آهن و 266، 131 و 189 درصدی مس محلول در مقایسه با شاهد گردیدند. بالاترین درصد رهاشده پتاسیم در تیمار PMB و بالاترین درصد رهاشده فسفر، آهن و مس در تیمار GSB مشاهده شد. با توجه به میزان عناصر رها شده از بیوچارها در خاک در طی انکوباسیون می‌توان نتیجه گرفت که تیمار GSB می‌تواند ارزش زراعی بلند مدت در خاک داشته باشد. از این رو استفاده از این اصلاح‌کننده جهت بهبود کیفیت خاک توصیه می‌گردد.