فرایند ریزپوشانی پروبیوتیکها در نمونههای غذایی بهعنوان یک روش نوین برای افزایش زندهمانی و قابلیت تحمل پروبیوتیکهای ریزپوشانی شده در شرایط نامطلوب محیطی ثابت شده است. با این حال تحقیقات در زمینه ترکیبات بهینه ریزپوشانی بهمنظور افزایش بقای باکتریهای پروبیوتیک در مواد غذایی و شرایط شبیهسازی شده معده و روده ادامه دارد. هدف این پژوهش بررسی اثر حفاظتی لاکتوباسیلوس ،(PTCC عصارههای گیاهی اکالیپتوس، کاکوتی، آویشن و چای سبز بر زندهمانی لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس( 1643 ریزپوشانی شده در دانکهای آلژینات و پوشش داده شده توسط (PTCC و بیفیدوباکتریوم بیفیدوم( 1644 (PTCC کازئی( 1608 کیتوزان طی مدت نگهداری درون آب میوههای پرتقال، انار، سیب و کشمش میباشد. نتایج نشان داد که جمعیت باقی مانده از عصاره آویشن به طور معنی داری بالاتر از باکتریهای ریزپوشانی شده با (w/v) 0 درصد / لاکتوباسیلوس کازئی ریزپوشانی شده با 05 عصاره کاکوتی و اکالیپتوس پس از 30 روز نگهداری بود. سپس این مقدار از عصاره آویشن برای ریزپوشانی باکتریها قبل از تلقیح به آب میوهها و مقایسه با عصاره چای سبز انتخاب گردید. پس از انبارمانی، عصارههای آویشن و چای سبز به طور قابل ملاحظهای پایداری ریزدانکهای پروبیوتیک را درتمامی آب میوهها در مقایسه با نمونههای کنترل فاقد عصاره ارتقا داد. لاکتوباسیلوس (P<0/05) کازئی و لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس ریزپوشانی شده زندهمانی بهتری نسبت به بیفیدوباکتریوم بیفیدوم ریزپوشانی شده نشان دادند.
