در هنگام وقوع زلزله ظرفیت باربری پی های سطحی کاهش می یابد، لذا بررسی سطح اطمینان روش متداول کنترل ظرفیت باربری لرزه ای در ترکیبات بار لرزه ای از اهمیت ویژه ای برخوردار است. در فرآیند طراحی، اغلب مسئله ظرفیت باربری لرزه ای پی های سطحی به طور غیر مستقیم، یا از طریق افزایش تنش مجاز استاتیکی و یا استفاده از معادلات شبه استاتیکی بررسی می شود. اگرچه در دهه های اخیر یک سری روش های تحلیلی به طور مستقیم به بررسی ظرفیت باربری پی های سطحی در هنگام وقوع زلزله پرداخته اند. در این مقاله به مقایسه پارامتریک شیوه-های مختلف تخمین ظرفیت باربری لرزه ای پی های سطحی پرداخته می شود. شیوه های تحلیلی در چارچوب دو شیوه تحلیل حدی و خطوط مشخصه و همچنین روش های طراحی نامبرده شده که معمولا در عمل استفاده می-شوند، در نظر گرفته می شوند. نتایج بررسی شده نشان می دهند که با افزایش شتاب لرزه ای ماکزیمم، ظرفیت باربری پی ها به طور چشم گیری کاهش می یابد. این نتیجه، نیاز به بررسی حاشیه اطمینان شیوه های تحلیلی نامبرده و ضرایب اطمینان استفاده شده در طراحی لرزه ای را پررنگ می کند. لذا ضرایب اطمینان لرزه ای مطابق با ملاحظات لرزه ای آیین نامه ایران و آمریکا محاسبه شده و نتایج مورد بررسی در قالب نمودارهایی ارائه گردیده است. نتایج حاکی از آن است که با افزایش ضریب شتاب لرزه ای، ضریب اطمینان لرزه ای کاهش می یابد و در برخی موارد به زیر یک نزول پیدا می کند. این بدان معنی است که پی ها در حین وقوع زلزله دچار گسیختگی می شوند.
