در طراحی روسازه ی اغلب ساختمان ها، تنش های القایی ایجادشده در اثر نشست های تفاضلی در نظر گرفته نمی شود و تأثیر نشست های تفاضلی فقط در تحلیل دال فونداسیون به صورت مجزا تعیین و به مقدار مجاز محدود می شود. آیین نامه های موجود، معیارهای دقیقی برای نشست تفاضلی مجاز ساختمان ها ارائه نمی دهند و سازه ها را از این منظر در گروه های کلی، مانند: سازه های بنایی، فولادی و بتنی طبقه بندی می کنند. در پژوهش حاضر، برای تعیین مقادیر نشست مجاز در قاب های فولادی بر مبنای سطح عملکرد لرزه یی آن ها، ابتدا 4 سازه ی قاب خمشی فولادی طبق روش های متعارف بدون اعمال نشست طراحی شدند. سپس سازه ها با اعمال نشست های تفاضلی مختلف (نقطه یی، خطی و بلوکی)، به روش بارافزون تحلیل شدند. براساس نتایج تحلیل، مقادیر بحرانی نشست تفاضلی نظیر سطح عملکرد ایمنی جانی، قاب های مورد بررسی طبق ضوابط استاندارد 365F E M A- محاسبه شدند. نتایج پژوهش حاضر نشان داد که ارتفاع سازه، تأثیر قابل توجهی در مقادیر مجاز نشست های تفاضلی دارد، به طوری که افزایش ارتفاع سازه می تواند تا 50\٪ مقدار نشست مجاز سازه راکاهش دهد.
