در دهه های گذشته که سنندج هنوز به یک شهر نسبتاً بزرگ تغییر نیافته بود (عمدتاً قبل از دهه پنجاه)، گونه های ساختمانی شکل گرفته در دهه های مشخص، دارای هویت مشابه و خاص خود بوده اند. اما پس از تبدیل سنندج به شهری بزرگتر، محدوده شهر توسعه پیدا کرده و حوزه گسترده تری را در اطراف خود در برمی گیرد که تنوع گونه شناسانه آن از هویت و تشابهات قبلی خارج شده و واجد معماری و شهرسازی ای در عدم پیوند با گذشته خود شده است و به نوعی با هویت جدید ولی مغشوش و فاقد معنی ظهور پیدا کرده است. بر این اساس در این پژوهش ما می خواهیم با استفاده از روش پیشنهادی کروپف به گونه شناسی بافت شهری سنندج بپردازیم که در آن گونه بندی الگوهای خیابان بلوک، قطعات تفکیکی زمین و نهایتاً ساختمان ها صورت خواهد گرفت. نتایج این پژوهش از طرفی به گونه بندی های مختلفی که در جای خود ارزشمند است و می تواند مبنایی برای تحقیقات بعدی باشد دست یافته است و از طرفی دیگر نشان می دهد که مناطق قدیمی تر شهر، تنوع گونه شناسانه بیشتری دارند. به عکس، مناطق تازه ساز، اغلب بافت یکنواختی دارند که ناشی از اقدامات صورت گرفته در یک دوره زمانی نسبتاً کوتاه و پرشتاب است.
