معماری سنتی ژاپن به هماهنگی با طبیعت، سادگی، و استفاده خاص و برجسته خود از مصالح طبیعی مشهور است. فلسفه این معماری که سادگی و پایداری را ارج می‌نهد به‌صورت زیبایی‌شناسی مینیمالیستی، با خطوط تمیز و فضاهای نامتمرکز تبلور می‌یابد. این معماری اصولی کلیدی مانند فضاهای منعطف، ادغام عناصر طبیعی و ارتباط قوی بین محیط‌های داخلی و خارجی را با جدیت دنبال می‌کند و بر آرامش و عملکرد تأکید دارد. شیوه تفکر حاکم در معماری سنتی ژاپن در زمان تکامل معماری مدرن عمیقاً بر این نفوذ کرد و می‌توان ریشه مفاهیم مدرنی چون پلان‌های باز، سیالیت فضایی، فضاهای متعامل و بازشو های بزرگ را در این معماری جستجو کرد. هرچند اهمیت و نفوذ معماری ژاپنی در معماری مدرن و همچنین معمارانی مانند تادائو آندو که آن را به حد اعلای خود رسانده‌اند مشهور و شناخته شده هستند، در متون معماری کمتر به ریشه‌های سنتی این مفاهیم پرداخته شده است. این کتاب تلاش می‌کند با معرفی دقیق‌تر خانه‌های ژاپنی زمینه را برای درک عمیق‌تر اثر این نوع معماری بر معماری مدرن فراهم کند. از این منظر، مطالعه کتاب برای دانشجویان معماری و کسانی که به درک ریشه‌های مفهومی معماری مدرن علاقه‌مند هستند می‌تواند مفید واقع شود.
