امیر حسین سیاح زاده

انتشار گازهای گلخانه ای از CO2و سایر گازهای گلخانه ای به عنوان اصلی ترین عامل در گرم شدن کره زمین و تغییر اوضاع شناسایی شده است. ضبط و ذخیره سازی کربن به عنوان استراتژی کلیدی برای دکربونیزه شدن بخش های برق و صنعتی در نظر گرفته شده است . تخمین زده می شود که این روش به تنهایی می تواند تقریبا ٪22به کاهش انتشار گازهای گلخانه ای تا سال 2202کمک کند و محرومیت از آن می تواند باعث افزایش ٪02در هزینه جهانی برای دستیابی به اهداف کاهش انتشار آن شود. ویژگی های اصلی گزینه ذخیره سازی CO2کاهش خالص انتشار ، CO2افزایش ظرفیت ذخیره سازی مخزن ،جداسازی طولانی مدت ( CO2حداقل چند صد سال)،صرفه جویی اقتصادی و به حداقل رساندن تأثیرات زیست محیطی است. یکی از روش های ذخیره سازی دیاکسیدکربن، نگهداری آن در مخازن کربناتی است که البته بیشتر برای بهبود عملیات بازیابی نفت ازمخازن نفتی استفاده میشود. مخازن کربنات ٪02سهم ذخایر جهانی نفت را به خود اختصاص می دهند و فرآیند -بازیابی نفت با CO2در این مزارع کربنات برای بازیابی و نگهداری روغن (نفت) بسیار موثر است. مصالح تشکیل دهنده مخازن دارای سنگ کربنات در مواجه با دیاکسیدکربن بسیار واکنش پذیرند. واکنشهای ژئوشیمیایی بین مایعات و سنگهای کربناتی می تواند تخلخل و نفوذپذیری را در هنگام جاری شدن سیل CO2تغییر دهد ، که ممکن است به طور قابل توجهی بر تزریق ، یکپارچگی چاه و بازیافت روغن تأثیر بگذاردعلاوه بر این ، واکنش های معدنی می توانند شکستگی و جوشهایی ایجاد کنند که می تواند باعث ایجاد مشکلات انطباق تزریق شود اگرچه این موضوعات به خوبی شناخته شده است ، در مورد تأثیر کلی واکنشهای ژئوشیمیایی بر نفوذپذیری و تزریق سیل CO2در مخازن سنگ کربنات، نظرات مختلفی در ادبیات وجود دارد