امیر حسین سیاح زاده

امروزه استفاده از کیسه‌های نایلونی، به جهت سبکی و راحتی استفاده از آنها، بخشی اجتناب‌ناپذیر از زندگی روزمره بیشتر مردم دنیا شده است. در کشور، به دلیل ارزان بودن مواد اولیه و انرژی مورد نیاز تولید کیسه‌های نایلونی، این محصول با قیمت بسیار کمی (تقریبا بطور رایگان) در اختیار عموم مردم قرار گرفته و معمولا پس از یکبار مصرف، به عنوان زباله دور انداخته می‌شود. در نتیجه هر روزه، حجم انبوهی از کیسه‌های نایلونی در مراکز دفن زباله‌های شهری دفن شده و بخشی از آن نیز در اثر وزش باد در حومه این مراکز و دیگر مناطق شهری و روستایی منتشر می‌گردد. عدم تجزیه‌پذیری بیولوژیکی این محصول در کوتاه مدت، سبب گردیده تا رهاسازی کیسه‌های نایلونی در محیط یا دفن در زمین، منجر به آلودگی هر چه بیشتر محیط زیست گردد. لذا این تحقیق با هدف کمک به حفظ محیط زیست از این معضل، به مطالعه و بررسی نتایج حاصل از چندین تحقیق صورت گرفته در خصوص استفاده از کیسه‌های نایلونی در ساخت بتن پرداخته است. نتایج حاصل از این مطالعات نشان داد که استفاده از کیسه‌های نایلونی در بتن به عنوان جایگزین ماسه و سنگدانه تا 25%باعث کاهش مقاومت فشاری و وزن بتن می شود. بتن حاوی کیسه های نایلونی علاوه بر مزایای زیست ‌محیطی و اقتصادی باعث بهبود هدایت حرارتی و سرعت پالس اولتراسونیک کمتر و جذب صوتی بهتری است. با این حال، افزودن بیش از حد کیسه‌های نایلونی می‌تواند خواص مکانیکی بتن را به طور قابل توجهی کاهش دهد.