تولید زباله در زندگی روزمره امری اجتناب ناپذیر بوده و عدم دفع صحیح آن از عوامل تهدیدکننده سلامت انسان و محیط زیست محسوب می گردد. در حال حاضر دفع زباله شهری ملایر همانند اکثر شهرهای کشور به صورت دفن بهداشتی انجام می گیرد که این شیوه دفع، علاوه بر آلوده شدن خاک و آب های زیرزمینی مناطق مجاور محل دفن زباله، باعث صرف هزینه های گزاف و از دسترس خارج شدن مواد و انرژی قابل بازیافت از زباله می گردد. امروزه بازیافت و استفاده مجدد از زباله، از اهمیت چشمگیری برخوردار است زیرا این روش علاوه بر کاهش حجم زباله تولیدی و جلوگیری از آلودگی بیشتر محیط، باعث صرفه جویی در هزینه، انرژی و منابع طبیعی نیز می شود. بدیهی است که بدون آگاهی از کمیت و کیفیت زباله تولیدی، برنامه ریزی صحیح جهت بازیافت، امکانپذیر نخواهد بود. لذا در این پژوهش میزان تولید روزانه زباله شهری ملایر و آنالیز فیزیکی آن جهت اندازه گیری مواد قابل بازیافت، در طی چهار فصل مختلف سال مورد مطالعه و بررسی قرار گرفت. هر چند که جداسازی مواد جهت بازیافت می تواند در ایستگاه های انتقال زباله، در یک ایستگاه مرکزی پردازش و یا در محل دفن زباله صورت گیرد اما جداسازی مواد قابل بازیافت در مرحله تولید (جداسازی در مبداء) به دلیل سهولت، نیاز به صرف و قت و هزینه بسیار کم، آلوده نشدن و تخریب کمتر مواد قابل بازیافت به مراتب از جداسازی در سایر مراحل مدیریت مواد زائد جامد، مطلوب تر، کارآمدتر و عملی تر است. از آنجا که جداسازی در مبدا زباله شهری تنها توسط تولیدکنندگان زباله شهری یعنی مردم می تواند انجام گیرد، در این پژوهش میزان مشارکت شهروندان ملایری در برنامه های بازیافت نیز، مورد مطالعه و بررسی قرار گرفت. نتایج حاصله نشان داد که در شهر ملایر روزانه بطور متوسط 137/95 تن زابله تولید می شود که بطور متوسط حداقل 15/36 تن (معادل 11/13 درصد) آن را کاغذ و مقوا، انواع پلاستیک، انواع فلز و شیشه جات تشکیل داده است. از سوی دیگر بر اساس نتایج بدست آمده از پرسشنامه ها مشخص گردید که 99 درصد (اکثریت قریب به اتفاق) از مردم ضمن تمایل به اجرای طرح تفکیک زباله از مبداء، حاضر به همکاری با عوامل اجرایی این طرح می باشند. البته در حدود 70% از شهروندان در قبال این همکاری توقعات مادی نیز دارند.
