امیر حسین سیاح زاده

تصفیه فاضلاب های حاوی هیدروکربن های نفتی به دلیل سمیت این نوع فاضلاب ها و تبعات خطرناکی که برای محیط زیست دارد ضروری است. یکی از سیستم های بیوفیلمی که در تصفیه فاضلاب های مختلف، مقاومت خوبی در برابر شوک های سمی و هیدرولیکی دارد، راکتور بیوفیلمی با بستر متحرک است. در تحقیق حاضر نقش سه مکانیسم عریان سازی، جذب توسط توده زیستی و تجزیه بیولوژیکی در راکتور بیوفیلمی با آکنه های پلی اتیلنی لانه زنبوری به منظور تصفیه فاضلاب پالایشگاه نفت تهران بررسی شد. براساس نتایج حاصل از این تحقیق، مقدار بهینه عوامل بارگذاری ((TPH 278 میلی گرم در لیتر با COD معادل 1000 میلی گرم در لیتر، زمان ماند 22 ساعت و درصد پرشدگی آکنه 50 درصد به دست آمد. بررسی های آزمایشگاهی تأیید نمود که در حذف هیدروکربن های نفتی، هر سه مکانیسم عریان سازی، جذب و تجزیه بیولوژیکی بسته به غلظت هیدروکربن های نفتی به میزان مختلف تأثیرگذاراند. به طوری که مکانیسم غالب حذف، در بارگذاری های کمتر (TPH برابر 57 میلی گرم در لیتر با COD معادل 200 میلی گرم در لیتر) تجزیه بیولوژیکی و در بارگذاری های بالاتر (TPH برابر 278 میلی گرم در لیتر با COD معادل 1000 میلی گرم در لیتر)، عریان سازی بود. در شرایط بهینه میزان حذف هر یک از سه مکانیسم در TPH برابر 278 میلی گرم در لیتر (با COD معادل 1000 میلی گرم در لیتر) به ترتیب عریان سازی با 58 درصد، تجزیه بیولوژیکی با 29 درصد و جذب بیولوژیکی با 13 درصد به دست آمد. نتایج به دست آمده نشان می دهد، حذف هیدروکربن های نفتی از طریق مکانیسم عریان سازی و جذب بیولوژیکی حداکثر طی ساعت اول فرایند اتفاق می افتد.