فضای سبز به دلیل ارزش‌‌های محیط‌‌زیستی از اهمیت بالایی برخوردار است. آب‌‌های زیر زمینی از جمله مهم‌‌ترین منابع تامین کننده آب شیرین جهت آبیاری فضای سبز و کشاورزی می‌‌باشند که آلوده شدن آن‌‌ها تاثیرات عمده‌‌ای بر محیط‌‌زیست دارد. در این پژوهش با هدف ارزیابی کیفی آب چاه‌‌های مورد استفاده در آبیاری فضای سبز در شهر ملایر نمونه‌‌برداری در فصل تابستان سال 1398 از 6 حلقه چاه فعال صورت گرفت. سپس پارامترهای هدایت الکتریکی،pH، کربنات، بی‌کربنات ، کلر، سولفات، کلسیم، منیزیم، سدیم و پتاسیم اندازه‌‌گیری شد و شاخصهای نسبت جذب سدیم (SAR)، هدایت‌الکتریکی (EC)، درصد سدیم (Na%)، نسبت منیزیم (MR)، شاخص ویلکوکس (Wilcox)، خورندگی (CR)، شاخص نفوذپذیری (PI)، پتانسیل شوری (PS) کربنات و بی‌کربنات سدیم باقیمانده (RSC) جهت طبقه‌‌بندی کیفی آب از لحاظ کشاورزی و آبیاری محاسبه شد. با توجه به نتایج حاصل از محاسبه شاخص SAR، MR، KR و PI تمام ایستگاه‌‌ها در شرایط مطلوب و در طبقه خوب جهت استفاده به منظور آبیاری قرار دارند. بررسی درصد سدیم نشان داد که کمترین درصد سدیم مربوط به ایستگاه‌‌های پلاک هفده و بلوار حاج طوسی و بیشترین آن مربوط به ایستگاه چهار راه سعدی است. شاخص CR نشان داد که این شاخص برای تمام ایستگاه‌‌ها به جز ایستگاه شماره 14 کمتر از یک و در حد مطلوب است. بر اساس شاخص PS بلوار حاج طوسی و پلاک 17 دارای کیفیت عالی و سایر چاه‌‌ها در طبقه‌‌کیفی متوسط برای کشاورزی قرار گرفتند. همچنین کیفیت آب از لحاظ کربنات و بی‌کربنات سدیم باقیمانده، برای کل چاه‌‌ها به جز چاه بلوار حاج طوسی در محدوده کیفیت خوب برای کشاورزی قرار گرفت. کمترین مقدار کربنات سدیم باقیمانده مربوط به چاه بلوار حاج نظر و بیشترین آن مربوط به بلوار حاج طوسی به‌دست آمد. نتایج شاخص ویلکاکس بر اساس هدایت‌الکتریکی نیز نشان داد که چاه‌‌های چهار راه سعدی، باغ حاج نظر، چاه شماره 9 و چاه شماره 14 در طبقه متوسط از لحاظ شوری قرار می‌‌گیرند و چاه‌‌های بلوار حاج طوسی و پلاک 17 از نظر شاخص ویلکاکس در طبقه خوب از لحاظ شوری قرار گرفتند. لذا کیفیت این دو چاه جهت آبیاری فضای سبز بهتر از سایر چاه‌‌ها است. با توجه به تمام پارامتر‌‌ها کیفیت آب ایستگاه پلاک 17 از تمام ایستگاه از مطلوبیت بهتری برخوردار است، لذا به علت بالا بودن کیفیت آب این ایستگاه، می‌‌توان از آن جهت آبیاری مزارع کشت نشا استفاده نمود.
