علیرضا ایلدرمی

یکی از روش‌های برآورد سیلاب در این حوضهها، استفاده ازروش مدل‌سازی هیدرولوژیکی است. هدف ازاین بررسی تحلیل دبی حداکثرسیلابی بعد فراکتال ‌و مدل‌های‌WinTR-55 ، NRCS، HEC-HMS در برخی زیرحوضه سد کلان ملایر همدان بااستغاده ازداده‌های ژئومورلوژی است‌. بررسی نشان می‌دهد‌ که در زیر حوضه Ac بین هیدروگراف های واحد NRCS و واحد بعد فراکتال تطابق قابل قبولی وجود دارد و خروجی مدل HEC-HMS نیز بیانگر این است که بین داده های مشاهداتی و خروجی مدل نیز در زیر حوضه Ac انطباق قابل قبولی وجود داردکه دربعد فراکتال وخروجی HEC-HMSبصورت یک هیدروگراف واحد NRCS مشاهده می‌شود‌. نتایج محاسبه دبی اوج با استفاده از روش هیدروگراف واحدژئومورفولوژی علیرغم وسعت کم و تغییرات کم پارامترهای ژئومورفولوژی حوضه نشان می‌دهد که مقادیر دبی اوج برآورد شده در روش GIUH با دبی‌های مشاهداتی و محاسباتی توسط مدل WinTR-55 اختلاف کمی دارند و به معنای آن است که پارامترهای ژئومورفولوژی نقش مهم و مؤثری در برآورد دبی اوج ایفا می‌کنند. بررسی‌ها ‌نشان داد که هیدروگرافهای مدل WinTR-55 در دوره بازگشت‌های پایین‌تر از 5 سال سنجش قابل قبولی را نسبت به دادههای مشاهداتی انجام می‌دهد و هرچقدر دوره بازگشت‌ها بیشتر می‌شود‌ از دقت مدل کاسته می‌شود بعلاوه مدل به مقادیر شماره منحنی CN حساسیت بیشتری نشان میدهدو بیانگر این است که‌ مدل برای زیرحوضهها نتایج قابل قبولی ارائه داده و برای حوضه‌های بزرگ‌تر مناسب نمی‌باشند‌. بنابراین پیشنهاد میشود که‌ برای حوضه‌های کوچک ازمدل winTR-55 و بعد فراکتال با تراکم زهشکی بیشتر و دقیق‌تر‌استفاده شود