اکبر سازوار

مقدمه و هدف: هدف تحقیق حاضر، تأثیر ده هفته تمرین در آب با تاکید بر تمرینات ثبات مرکزی بر تعادل، عملکرد حرکتی و جسمانی والیبالیست های با اسپرین مزمن مچ پا بود. مواد و روشها: تعداد 60 نفر از زنان والیبالیست دارای اسپرین مچ پا با استفاده از نمونه در دسترس در این تحقیق شرکت کردند که در دو گروه آزمایش ) 30 نفر( و شاهد ) 30 نفر( قرار گرفتند. آزمودنی های گروه آزمایش به مدت ده هفته، هر هفته چهار جلسهی 60 دقیقه ای به انجام فعالیت در آب پرداختند، در حالی که گروه شاهد در این مدت هیچ فعالیت بدنی مؤثری را تجربه ننمودند. برای ارزیابی تعادل از دستگاه تعادلی بایودکس و برای ارزیابی عملکرد جسمانی از تست عملکرد هوازی )آزمون پله(، تست عملکرد چابکی )زمان آزمون دو چهار در نه(، تست عملکرد استقامت عضلانی )نمره آزمون دراز و نشست پا جمع(، پرش عمودی سارجنت و آزمون پله سه دقیقه استفاده شد و میزان درد شرکت کنندگان براساس شاخص دیداری سنجش درد اندازه گیری شد. داده ها با استفاده از آنالیز کوواریانس در سطح کمتر از پنج صدم مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: در این مطالعه اختلاف معنی داری در نمرات تعادل و میزان درد و برخی از فاکتورهای آمادگی جسمانی گروه تجربی نسبت به پیش از دوره ی تمرینی یافت شد ) P<0/05 (. در حالی که در گروه شاهد تغییر معنی داری مشاهده نشد. در مقایسه با گروه شاهد، نمرات تعادل گروه تجربی پس از ده هفته ورزش درمانی در آب افزایش معنی داری نشان داد. بحث و نتیجه گیری: به نظر می رسد تمرینات ثبات دهنده در آب باعث بهبود عملکرد جسمانی وکاهش شدت درد افراد مبتلا به اسپرین مچ پا می شود. واژه های کلیدی: اسپرین مچ پا، تمرینات ثبات مرکزی تعادل، عملکردهای حرکتی