اکبر سازوار

هدف این تحقیق، بررسی تأثیر ناهنجاری ساختاری کف پای صاف و گود بر میزان تعادل 155 ±3/ 13 سال، قد 2 /5±0/ پویای دختران نوجوان بود. 60 آزمودنی با میانگین سنی 7 48 کیلوگرم به طور تصادفی در سه گروه کف پای صاف ( 21 نفر) ، /5±3/ سانتی متر و وزن 7 کف پای گود ( 19 نفر) و کف پای طبیعی ( 20 نفر) طبقه بندی شدند. برای مشخص کردن نوع ساختار کف پایی از روش افتادگی استخوان ناوی 1 استفاده شد. برای سنجش تعادل پویا، دستگاه تعادل سنج بایودکس به کار برده شد. نوسانات وضعیتی آزمودنی ها به مدت 20 ثانیه روی دو سطح پایدار و ناپایدار دستگاه تعادل سنج ثبت گردید. آنالیز واریانس با داده های نتایج تحقیق .(P<0/ تکراری و آزمون تعقیبی توکی جهت تحلیل داده ها استفاده گردید ( 05 نشان داد افراد دارای کف پای گود دارای عملکرد تعادل پویای ضعیف تری نسبت به گروه دارای کف پای طبیعی و صاف می باشند. از سوی دیگر، علی رغم عدم وجود اختلاف معنی دار روی سطح پایدار در اندازه گیری تعادل پویا در بین افراد با کف پای صاف و طبیعی، گروه برخوردار از پای طبیعی عملکرد تعادلی بهتری روی سطح ناپایدار نسبت به آزمودنی های گروه دارای پای صاف داشتند. بنابراین به نظر می رسد که قوس های کف پا نقش مهم تری در عملکرد تعادل هنگام قرار گرفتن روی سطوح اتکاء ناپایدارتر و یا هنگامی که تحریکات حسی– عمقی شدیدتر می شوند، ایفا می کنند. این نتایج حکایت از تأثیر نوع ساختار آناتومیکی کف پا در حفظ تعادل بدن دارد.