دیافراگمها علاوه بر تحمل بارهای ثقلی و انتقال این بارها به المانهای قائم سازهای، وظیفۀ جمعآوری نیروهای جانبی و توزیع آن بین سامانههای مقاوم جانبی را بر عهده دارند. طراحان سازه در برخی موارد بهدلیل وجود ملاحظات معماری در طراحی قابهای ساختمانی فولادی مهاربندیشده، ناچار به جابهجانمودن مهاربندها در پلان سازه هستند که در دستۀ سازههای با نامنظمی خارج از صفحه طبقهبندی میشوند. در چنین سازههایی، دیافراگم افقی واقع در مرز ناپیوستگی باید نیروهای برشی ناشی از زلزله را انتقال دهد؛ بنابراین بررسی رفتار این دیافراگمها برای تحلیل و طراحی سازه دارای اهمیت است. هدف از این پژوهش، بررسی رفتار لرزهای، ظرفیت جابهجایی نسبی، ضریب اضافهمقاومت و میزان آسیبپذیری قابهای مهاربندی همگرای ناپیوسته در برابر زلزله است. بدینمنظور سازههای سه و شش طبقه با مهاربندهای همگرا در دو حالت با و بدون جابهجایی خارج از صفحۀ مهاربندها با درنظرگرفتن رفتار غیرارتجاعی دیافراگم تحت تحلیل پوشاور و تحلیل دینامیکی تاریخچه زمانی غیرخطی با استفاده از نرمافزار آباکوس قرار گرفتند. بررسی نتایج نشان داد که دیافراگم بتنی موجود در ناحیۀ ناپیوستگی با ضخامت پنج سانتیمتر در ناحیۀ انتقال ناپیوستگی مهاربندها، با زاویۀ 45درجه دچار آسیب شده و توانایی انتقال نیروی برشی که ناشی از بار جانبی مهاربندها میباشد را ندارد. این درحالی است که در ضخامتهای 10و 20سانتیمتر، دیافراگم در ناحیۀ مذکور دچار آسیب نمیشود. با توجه به مطالب بیانشده بهنظر میرسد که با حداقل ضخامت تعیینشده در مبحث نهم مقررات ملی ساختمان، دیافراگم بتنی در برابر نیروهای برشی انتقالیافته، آسیبپذیر است. همچنین نیاز جابهجایی نسبی میانطبقهای سازههای مورد بررسی، بیش از مقادیر محاسبهشده طبق روابط آییننامه است
