در طراحی روسازه اغلب ساختمان ها، تنش های القایی ایجاد شده در اثر نشست های تفاضلی در نظر گرفته نمی شود و تأثیرنشست های تفاضلی صرفاً در تحلیل دال فونداسیون به صورت مجزا تعیین شده و به مقدار مجاز محدود می شود. آیین نامه های موجود، معیارهای دقیقی برای نشست تفاضلی ساختمان ها ارائه نمی دهند و سازه ها را از این منظر در گروه های کلی مانند سازه های بنایی، فولادی و بتنی طبقه بندی می کنند. در پژوهش حاضر، برای تعیین مقادیر نشست مجاز در قاب های فولادی بر مبنای سطح عملکرد لرزه ای آن ها، ابتدا 4 سازه قاب خمشی فولادی طبق روش های متعارف بدون اعمال نشست طراحی شدند. سپس سازه ها با اعمال نشست های تفاضلی مختلف (نقطه ای، خطی و بلوکی) به روش بار افزون تحلیل شدند. بر اساس نتایج تحلیل، مقادیر بحرانی نشست تفاضلی نظیر سطح عملکرد ایمنی جانی قاب های مورد بررسی، طبق ضوابط استانداردFEMA-356 محاسبه شدند. نتایج این پژوهش نشان داد که ارتفاع سازه تأثیر قابل توجهی بر مقادیر مجاز نشست های تفاضلی دارد، به طوری که افزایش ارتفاع سازه می تواند تا 50% مقدار نشست مجاز سازه راکاهش دهد.
