پژوهش حاضر با هدف سنجش سطح دسترسی و میزان استفاده دانش آموزان مقطع متوسطه اول از فناوری اطلاعات و ارتباطات بر حسب جنسیت، طبقه اجتماعی – اقتصادی، نوع مدرسه و پایه تحصیلی و همچنین رابطه آن با عملکرد تحصیلی و انگیزش تحصیلی آنان انجام شد. در این پژوهش از روش علی- مقایسه ای(پس رویدادی) برای پاسخگویی به سوالات و فرضیه های پژوهش استفاده شد. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانش آموزان مقطع متوسطه اول شهر سنندج بود که در سال تحصیلی 98-97 به تحصیل اشتغال داشتند. با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای چندمرحله ای از هر یک از مناطق شمال، جنوب، شرق و غرب شهر سنندج دو مدرسه دخترانه و دو مدرسه پسرانه به صورت تصادفی انتخاب شدند. به این ترتیب تعداد 300 دانش آموز شاغل به تحصیل در این مدارس شرکت کنندگان در پژوهش را تشکیل دادند. برای گردآوری داده های پژوهش از پرسشنامه جایگاه اجتماعی- اقتصادی، مقیاس آشنایی با فناوری (سطح دسترسی و میزان استفاده از فناوری)، پرسشنامه انگیزش تحصیلی و نیز میانگین نمرات دانش آموزان استفاده شد. تحلیل داده ها توسط نرم افزار SPSS و با استفاده از آمار توصیفی: فراوانی، درصد، میانگین، انحراف معیار ، و آمار استنباطی: آزمون های تحلیل واریانس یکطرفه، خی دو، ماتریس همبستگی، رگرسیون چندگانه و همبستگی کانونی انجام شد. نتایج تحلیل واریانس، نشان دهنده تفاوت معنادار در دسترسی به فناوری در منزل بر حسب نوع مدرسه، پایه تحصیلی و وضعیت اجتماعی – اقتصادی بود، اما این تفاوت بر حسب جنسیت معنادار نبود. در سطح دسترسی به فناوری در مدرسه بر حسب نوع مدرسه و وضعیت اجتماعی- اقتصادی تفاوت معنادار مشاهده شد، این تفاوت بر حسب جنسیت و پایه تحصیلی معنادار نبود. از طرف دیگر، در استفاده از فناوری بر حسب نوع مدرسه، پایه تحصیلی و وضعیت اجتماعی – اقتصادی هم در منزل و هم در مدرسه تفاوت معنادار وجود داشت که این تفاوت بر حسب جنسیت معنادار نبود. همچنین، نتایج آزمون خی دو نشان داد که بین دانش آموزان دختر و پسر در متغیرهای اولین سن استفاده، مدت زمان استفاده از اینترنت در روزهای تحصیلی هفته و مدت زمان استفاده آموزشی از ابزارهای دیجیتال و در میان پایه های تحصیلی در اولین سن استفاده و مدت زمان استفاده آموزشی از ابزارهای دیجیتال تفاوت معناداروجود دارد. همچنین، بین دانش آموزان مدارس خاص و عادی در متغیرها
