پژوهش حاضر با هدف سنجش میزان شکاف دیجیتال در دسترسی و استفاده از ابزارها و قابلیت های فناوری اطلاعات و ارتباطات در میان دانش آموزان دوره متوسطه بر حسب جنسیت، نوع مدرسه، پایه تحصیلی و وضعیت اجتماعی – اقتصادی آنها انجام شد. در این مطالعه، از روش پژوهش علی - مقایسه ای استفاده شد. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانش آموزان دختر و پسر شاغل به تحصیل در مدارس متوسطه اول شهر سنندج در سال تحصیلی 98-97 بود. با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای چند مرحله ای تعداد 300 نفر دانش آموز به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. برای گردآوری داده ها از مقیاس آشنایی با فناوری، و پرسشنامه جایگاه اجتماعی – اقتصادی استفاده شد. تحلیل داده ها توسط آزمون های توصیفی و نیز تحلیل واریانس انجام شد. نتایج نشان دهنده تفاوت معنادار در سطح دسترسی به فناوری در منزل بر حسب پایه تحصیلی و وضعیت اجتماعی – اقتصادی دانش آموزان بود. در سطح دسترسی به فناوری در مدرسه، نتایج حاکی از تفاوت معنادار بین سطح دسترسی بر حسب نوع مدرسه و وضعیت اجتماعی- اقتصادی دانش آموزان بود، اما بین سطح دسترسی و پایه تحصیلی تفاوتی مشاهده نشد. همچنین نتایج نشان دهنده تفاوت معنادار در میزان استفاده از فناوری بر حسب نوع مدرسه، پایه تحصیلی و وضعیت اجتماعی – اقتصادی هم در منزل و هم در مدرسه بود. بین سطح دسترسی و میزان استفاده از فناوری بر حسب جنسیت هم در مدرسه و هم در منزل تفاوت معناداری مشاهده نشد. به طور کلی نتایج این پژوهش نشان دهنده شکاف دیجیتال در زمینه دسترسی و استفاده دانش آموزان از فناوری بود که بینش هایی را برای دست اندرکاران و برنامه ریزان آموزشی در راستای برقراری عدالت آموزشی فراهم می کند.
