روش خبرگی و نقادی تربیتی با وجود قابلیت فوق العاده در آشکار سازی کیفیت پدیده های تربیتی، در میان رویکردهای ارزشیابی برنامه درسی مغفول مانده است. نقادی تربیتی از چهار بُعد اصلی شامل توصیف، تفسیر، ارزشیابی و مضمون یابی تشکیل می شود. توصیف، تلاش برای شناسایی، توصیف، به تصویر کشیدن یا ارائه کیفیات مربوط به زندگی تحصیلی است که محیط عمومی یا سبک فرهنگی یک کلاس درس یا مدرسه ای خاص را شامل می شود. تفسیر، معنا بخشیدن به کیفیت های توصیف شده است. در این بعد، ساختار عمیق دریافت شدۀ از پدیده های تربیتی، تبیین و اهمیت آنها به عنوان بخشی از یک مجموعه یا شبکۀ معنای اجتماعی منعکس می شود. در مرحلۀ ارزشیابی امور مورد مشاهده بر طبق معیارهای معین به عنوان تجارب تربیتی، غیر تربیتی و ضد-تربیتی، ارزشیابی می شود. در مضمون یابی منتقد عناصر ضروری موقعیت مشاهده شده را خلاصه می کند. یکی از معیارهای ارزشیابی پژوهش نقادی تربیتی تربیتی یکپارچگی ساختاری است که ناظر بر پیوستگی شواهد و دلایل ارائه شدۀ منتقد است. معیار دیگری که از طریق آن می توان درباره اعتبار یافته های کیفیت پژوهش نقادی تصمیم گیری نمود، کفایت ارجاعی است. کفایت ارجاعی بدین معناست که گزارش نقد به درستی به پدیده های مورد مطالعه ارجاع داده شده است؛ به نحوی که شخص دیگری می تواند نشانه های ارائه شدۀ منتقد را ادراک کند.
