این پژوهش با هدف تعیین نوع جهت‌گیری ایدئولوژی‌های ششگانه برنامه‌درسی نسبت به ارزش‌ها، اهداف، و روش‌های تربیت انجام شد. در گام نخست، با استفاده از یک طرح تحلیل محتوای کیفی، فصل مربوط به ایدئولوژی‌های برنامه درسی (جزمیت‌گرایی مذهبی، انسان‌گرایی عقلانی، پیشرفت‌گرایی، نظریه انتقادی، نومفهوم‌گرایی و کثرت‌گرایی شناختی) از کتاب تصورات تربیتی (آیزنر، 1994) تحلیل شد تا موضع هر یک از ایدئولوژی‌ها درباره برنامه‌درسیِ مطلوب تعیین شود. سپس در گام دوم، تعداد یازده متخصص نظریه برنامه‌درسی از طریق یک پیمایش کیفی دعوت به مشارکت شدند تا چارچوب تدوین شده را ارزشیابی و اعتبارسنجی کنند. نتایج حاکی از آن است که هر ایدئولوژی به یک مفروضه منطقی متمایز متکی است و مطابق با آن مفروضه به تجویز اهداف، محتوا، فعالیت‌های تدریس و رویه‌های سنجش می‌پردازد. این نتایج به سیاستگذاران تربیتی، برنامه‌ریزان درسی، معلمان و والدین کمک می‌کند ایدئولوژی‌های برنامه درسی را با هم مقایسه کنند و بر اساس این شناخت درباره موضع‌گیری خویش درباره برنامه درسی مطلوب بیندیشند.
