آموزش های خارج از مدرسه توسط نهادهای خصوصی از جمله موضوعاتی است که از اوایل دهه نود میلادی توجه اندیشوران تربیتی را به خود معطوف نموده است، به طوریکه نخستین گزارش های پژوهشی در زمینه آموزش خصوصی همچون مطالعات دیسیلوا و همکاران و ماریموتو و همکاران با عنوان آموزش خارج از مدرسه در سال 1991 منتشر شدند. یک سال بعد، پژوهشگران دیگری همچون استیونسان و بیکر و جورج مفهوم آموزش سایه را ابداع کردند و این آموزش را شامل آن دسته از فعالیتهای آموزشی تعریف کردند که خارج از آموزش رسمی، اما به هدف ارتقای عملکرد دانش آموزان در نظام آموزش رسمی طراحی و اجرا می شوند.
