امروزه با افزایش بی رویه جمعیت شهر ها و گسترش ساخت و سازهای عمرانی و ساختمانی، همچنین تخریب و مرمت ساختمان ها، میزان نخاله های ساختمانی به نحو چشمگیری در حال افزایش است. وجود پسماندهای ساختمانی، موجب بروز معضل های زیادی از جمله آلودگی های زیست محیطی، نامناسبی مناظر و فضای شهر شده است. در همدان و سایر نقاط شهری و گاها روستایی کشور پساندهای ساختمانی و عمرانی بخش عمده ای از پسماندهای را به خود اختصاص می دهند که علاوه بر هزینه های بسیار برای دفع آن،اثرات نامطلوبی را نیز بر محیط زیست در پی دارند. این مساله نه تنها در ایران بلکه در کشورهای پیشرفته نیز به یک مشکل اجتماعی و زیست محیطی تبدیل شده است. امروزه بتن به عنوان یکی از پرکاربردترین و پر مصرف ترین مصالح برگزیده قرن در مهندسی عمران و صنعت ساخت و ساز می باشد. تمایل بیش از پیش مهندسین طراح و مجری در خصوص استفاده از بتن به دلایل فنی و مهندسی ، اقتصادی ، انرژی و زیست محیطی، وجود ضایعات بتنی ناشی از عوامل طبیعی و انسانی ،جایگزینی و نوسازی سازه های بتنی و پدیده کمبود و کاهش سنگدانه های طبیعی حجم انبوه ضایعات و زباله های بتنی در محیط زیست الزام راهبرد اقتصادی و زیست محیطی بازیافت پسماند ساختمانی را روشن می نماید. .بدیهی است که انجام فرآیند بازیافت این پسماند تا چه حد می تواند درحفظ منابع موجود که بعضاً غیر قابل تجدید میباشند و نیز حفظ محیط زیست لازم و ضروری باشد، با توجه به حجم بالای تولیدپسماندهای ساختمانی در بخشهای مسکونی و غیر مسکونی از یک سو و از طرف دیگر حجم بالای مصرف بتن به عنوان پر مصرفترین محصول ساختمانی در حالی که هر روز ابعاد و تعداد پروژههای عمرانی به خصوص در کشورهای در حال توسعه در حال گسترش میباشد. در این مقاله سعی میگردد تا پتانسیل ها، مشکلات، راهکارها و مزایای همچنین امکانات و استعدادهای تبدیل پسماندهای ساختمانی به بتنی بازیافتی با تکیه بر مطالعات ازمایشگاهی ونتایج تحقیقات و توجیه اقتصادی این امر در راستای تحقق دستیابی به آن ارائه می گردد.برای این منظور محاسبات تخمینی مربوط به سود و زیان یک طرح بازیافت نخاله های ساختمانی با ظرفیت 400 تن در روز در یک دوره پنج ساله مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج تحلیل نشان می دهد درکنار سایر مزایای بازیافت سود 14% در پایان دوره قابل حصول می باشد.
