در این پژوهش، با استفاده از روش های متفاوت زمین آماری مانند کریجینگ، حداقل انحناء، فاصله معکوس، همسایگی طبیعی، چندجمله ای موضعی و توابع پایه شعاعی، تغییرات مکانی مقادیر هدایت الکتریکی و pH آب های خروجی از چشمه ها، قنات ها و یا نقاطی که محل تمرکز جریان های آب زیرزمینی در آبراهه های واقع در نواحی جنوب غربی و مرکزی دشت همدان- بهار بوده، مورد ارزیابی قرار گرفت. به این منظور براساس تعداد 108 نمونه آب که در طی مـرداد مـاه سال 1385 از زه آب های نقاط مختلف شبکه هیدروگرافی منطقه تهیه شد، مقادیر هدایت الکتریکی و pH آنها اندازه گیری گردید. معیار ارزیابی در این پژوهش مقادیر ریشه میانگین مربعات خطا و انحراف استاندارد عمومی با استفاده از روش اعتبارسنجی متقابل بود. نتایج به دست آمده نشان دادند که روش های چندجمله ای موضعی و فاصله معکوس به ترتیب بهترین الگو برای تخمین هدایت الکتریکی و pH زه آب های منطقه بودند. همچنین روش توابع پایه شعاعی به عنوان نامناسب ترین الگو در تخمین هدایت الکتریکی و pH شناخته شد.
