اطلاعات بارندگی در هر منطقه نقش مهمی در مطالعات منابع آب و منابع طبیعی ایفا میکند. با توجه به تغییرات زیاد توزیع مکانی و زمانی بارش در مناطق خشک و نیمهخشک، منطقه ای کردن بارش ضروری می باشد. یکی از روش های منطقه ای کردن بارش استفاده از روش های معین و زمین آمار می باشد. در این پژوهش، روش های فاصله معکوس، چندجمله ای موضعی، توابع پایه شعاعی، کریجینگ ساده و کریجینگ معمولی با مدل های مختلف، جهت منطقه ای نمودن بارش فصلی استان همدان با استفاده از آمار بارندگی 20 ایستگاه سازمان هواشناسی و وزارت نیرو با دوره زمانی 10 ساله (1381-1390) مورد ارزیابی قرار گرفتند. بهمنظور ارزیابی کارایی روش های مورد بررسی، از روش اعتبارسنجی متقابل و معیارهای ارزیابی میانگین خطای مطلق، ریشه میانگین مربع خطا و انحراف استاندارد عمومی استفاده گردید. نتایج نشان داد، روش توابع پایه شعاعی با مدل نواری کم ضخامت برای فصل پائیز، روش فاصله معکوس برای فصل زمستان و بهار و روش توابع پایه شعاعی با مدل نواری کاملا مرتب شده برای فصل تابستان، مناسبترین روشها برای منطقه ای کردن بارش فصلی استان همدان می باشند.
