هدف این مطالعه ارزیابی ذخیره کربن در سیستم گیاه-خاک در مراتع تحت شرایط متفاوت مدیریتی شامل قرق، چرا، کودپاشی و بذرپاشی است. برای جمع آوری نمونه های خاک، لاشبرگ، زی توده گیاهی (هوایی و زیرزمینی) از طرح تصادفی سیستماتیک در زیرحوزه خامسان در بهار 1393 استفاده شد. نتایج نشان داد شیوه های مدیریتی اثرات قابل توجهی بر روی مقدار کربن آلی زی توده هوایی، زیرزمینی، مقدار لاشبرگ همچنین خاک دارند. میانگین پتانسیل ترسیب کربن خاک به ترتیب در حدود2/111 تن در هکتار در برای قرق، 5/85 تن در هکتار در چرا، 5/130 تن درهکتار در کود پاشی و 4/139 تن در هکتار در بذر پاشی است. به علاوه بیشترین مقدار کربن آلی در زی توده هوایی، زیرزمینی و لاشبرگ به ترتیب در مدیریت های قرق، کود پاشی و کودپاشی مشاهده شد که میانگین مقدار انها برابر با 005/0، 001/0 و 004/0 تن در هکتار است. به طور کلی مقدار کربن آلی در سیستم گیاه-خاک تحت مدیریت های مختلف می تواند به این ترتیب باشد خاک> زی توده هوایی> لاشبرگ> ریشه. بنابراین این مراتع نیمه استپی پتانسیل ذخیره کربن آلی بالاتری در خاک نسبت به زی توده هوایی، لاشبرگ و ریشه دارند.
