مطالعات گسترده ای در دهه های اخیر روی ساخت و بهبود عملکرد ابرخازن ها به عنوان منبع ذخیره سازی انرژی صورت گرفته است. پس از کشف نانولوله های کربنی توسط ایجیما و همکارانش بررسی های بسیار زیادی بر روی این ساختارها در سایر علوم انجام شده است. این ساختارها به دلیل خواص منحصر به فرد مکانیکی و الکتریکی که از خود نشان داده اند بسیار قابل توجه قرار گرفته اند . پلی آنیلین یکی از قدیمی ترین پلیمرهای رسانای مصنوعی است که از میان پلیمر های رسانا ، به خاطر ویژگی هایی از قبیل سنتز راحت ، قیمت پایین ، کاربرد وسیع ، راندمان بالای پلیمریزاسیون و هدایت الکتریکی بالا توجه ویژه ای را به خود جلب کرده است. در این پژوهش اساس کار بر این بوده که پوشش دهی مناسبی بر روی الکترود گرافیتی انجام شود تا در ساخت ابر خازن مورد استفاده قرار گیرد. الکتروفورتیک روشی است که دارای سادگی کار ، تجهیزات ساده ، کم هزینه ، سهولت در انجام و به دست آوردن پوشش یکنواخت است . به همین دلیل روش الکتروفورتیک برای پوشش دهی نانولوله بر روی الکترود گرافیتی انتخاب شد . نانولوله کربنی عامل دار را با ساخت سوسپانسیونی از نانولوله و دادن ولتاژ و زمان مناسب به روش الکتروفورتیک بر روی الکترود گرافیتی متخلخل پوشش دهی کرده و در مرحله دوم کار از آنیلین استفاده شده تا بتوان این ماده پلیمری را روی نانولوله ای که قبلا پوشش داده شد پوشش دهی کنیم و در واقع بر روی الکترود گرافیتی متخلخل دو لایه پوشش دهی انجام دهیم لایه اول پوشش نانولوله و لایه دوم پوشش آنیلین بر روی نانولوله است .سوسپانسیون مناسب با اعمال جریان و زمان مناسب تهیه شد تا بتوان آنیلین را پوشش دهی کرد . ضخامت مناسب و یکنواختی از پوشش نانولوله و آنیلین بر روی الکترود گرافیتی حاصل شد که به وسیله میکروسکوپ الکترونی روبشی و طیف سنجی تبدیل فوریه مادون قرمز و اندازه گیری های الکتروشیمیایی شامل ولتامتری چرخه ای (CV) ، جریان گالوانومتری شارژ/ دشارژ و طیف بین امپدانس ( مقاومت ظاهری) و سیکل پذیری الکتروشیمیایی در یک ابزار کار الکتروشیمیایی بررسی شد. تا از بین نمونه های پوشش داده شده بهترین نمونه برای ساخت ابر خازن تایید گردد.
