وتیور گراس ، با ویژگی های چندمنظوره صنعتی، دارویی و زیست محیطی، چشم انداز امید بخشی را در مبارزه با تخریب زمین از جمله شوری خاک گشوده است. تنش شوری یکی از مهم ترین تنش های محیطی در سطح جهان به ویژه در کشورهای واقع بر کمربند خشکی جهان از جمله ایران به حساب می آید. تحقیق حاضر جهت بررسی اثرات تنش شوری بر روی خصوصیات مورفو– فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی از جمله طول متوسط و وزن ریشه و ساقه ، کلروفیل، کاروتنوئید، آنتوسیانین، پروتئین کل، آنزیم ها (کاتالاز و پراکسیداز)، محتوای پرولین، کربوهیدرات های مختلف و فنل کل در گیاه وتیور صورت گرفت. مطالعه در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تکرار در گلخانه آموزشی تحقیقاتی دانشکده منابع طبیعی و محیط زیست دانشگاه ملایر انجام شد. اعمال تیمار آزمایشی شوری در شش سطح مختلف شامل هدایت الکتریکی (EC) صفر (شاهد)، 4، 8، 16، 32 و 44 دسی زیمنس بر متر صورت گرفت. نتایج آزمون چند دامنه ای دانکن نشان داد که اثر سطوح مختلف تنش شوری بر تعداد پایه های گیاهی و طول متوسط ساقه و ریشه معنی دار نبود (05/0p >). هرچند که تنش شوری به طور معنی داری ( 05/0 p≤) میزان کلروفیلa وb ، کاروتنوئید، آنتوسیانین و محتوای نسبی آب برگ را تغییر داده است و میزان تغییرات ایجاد شده با افزایش تنش شوری ارتباط مستقیمی داشته است. به عبارتی، بیش ترین و کم ترین تغییرات در پارامترهای اندازه گیری شده به ترتیب در سطوح شوری 16 و 32 دسی زیمنس بر متر مشاهده شد. اثر افزایشی شوری بر محتوای پروتئین کل، آنتی اکسیدان های آنزیمی (کاتالاز، پراکسیداز)، پرولین، قند محلول، فنل کل موجود در برگ گیاه معنی دار بود ( 05/0 p≤). حال آن که محتوای پروتئین کل، آنتی اکسیدان های آنزیمی (کاتالاز، پراکسیداز) و فنل کل ریشه با افزایش شوری کاهش یافتند. در ضمن در مورد محتوای پرولین و قند محلول برگ و ریشه اثر افزایشی شوری مشاهده شد. به طور کلی، نتایج حاصله از این تحقیق بیانگر تحمل بالای گیاه وتیور گراس تا سطح شوری 32 دسی زیمنس بر متر بود. به همین دلیل استفاده از این گونه در پروژه های اصلاحی مراتع شور پیشنهاد می گردد.
