تغذیه تکمیلی با تاثیر بر سامانه های محافظت کننده آنزیمی و غیرآنزیمی قادر به تعدیل تنش اکسایشی القاءشده توسط شوری می باشد. در این پژوهش برهمکنش شوری (0، 25، 50 و 100 میلی مولار کلرید سدیم) و کاربرد برگی پتاسیم (0 و 5/1 درصد سولفات پتاسیم) بر شاخص های تخریب غشاء، پاسخ های فیتوشیمیایی، فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدان و همچنین عناصر غذایی برگ بوته های یکساله انگور بیدانه سفید، به صورت آزمایش فاکتوریل بر پایه طرح کاملاً تصادفی بررسی شد. با افزایش شوری محتوای مالون دی آلدهید و پراکسیدهیدروژن در برگ تاک های تحت تنش افزایش یافت. درحالی که کاربرد سولفات پتاسیم 5/1 درصد، محتوای این شاخص ها را به ترتیب 20 و 27 درصد کاهش داد. با افزایش شوری محتوای فنول کل و فلاونوئید کل برگ در تاک ها افزایش یافت، با این حال این افزایش در تاک های تیمار شده با سولفات پتاسیم 5/1 درصد بیشتر بود. در تاک های تیمار شده با سولفات پتاسیم 5/1 درصد محتوای پروتئین محلول حتی در غلظت های بالای کلریدسدیم روند افزایشی نشان داد. فعالیت آنزیم های کاتالاز و آسکوربات پراکسیداز برگ تا شوری 50 میلی مولار کلریدسدیم افزایش یافت، با این حال تیمار پتاسیم 5/1 درصد تا شوری 100 میلی مولار توانست فعالیت این آنزیم ها را افزایش داد. کاربرد پتاسیم هم موجب افزایش فعالیت این آنزیم ها در همه سطوح شوری شد. همچنین، برهمکنش شوری و پتاسیم منجر به افزایش فعالیت آنزیم گایاکول پراکسیداز شد. غلظت آهن، روی و منگنز برگ در اثر برهمکنش شوری و پتاسیم افزایش یافت. در کل -پتاسیم با تجمع پروتئین های محلول، فلاونوئید و فنول کل و همچنین افزایش فعالیت آنزیم های آنتی اُکسیدان در نهایت منجر به کاهش تنش اکسایشی القاء شده توسط شوری در برگ تاک ها شده است.
