تنش خشکی مهمترین فاکتور محیطی محدودکننده رشد، عملکرد و کیفیت محصوالت زراعی و باغی در سراسر جهان است. این پژوهش باهدف بررسی و مقایسه برخی از پاسخهای فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی دو رقم انگور متفاوت ازنظر تحمل به خشکی، به سطوح مختلف محدودیت آب صورت گرفت. به این منظور، آزمایشی بهصورت فاکتوریل در قالب طرح کامالً تصادفی با شش تکرار، در شرایط گلخانهای، انجام گرفت. تنش خشکی بهصورت قطع آبیاری در چهار سطح: صفر)شاهد(، 6 ،12 و 18 روز، بر روی دو رقم یاقوتی و بیدانه سفید، اعمال شد. نتایج نشان داد که تنش خشکی بهطور معنیداری، محتوای نسبی آب برگ را در هر دو رقم، کاهش داد. در شرایط تنش حداکثر )18 روز(، کاهش در محتوای نسبی آب برگ برای رقم یاقوتی 9/16 و برای رقم بیدانه سفید 8/23 درصد بود. تحت تأثیر دورههای مختلف تنش خشکی در پژوهش حاضر، رقم متحمل یاقوتی مقادیر کمتری از پراکسید هیدروژن، مالوندیآلدئید و نشت یونی را در مقایسه با رقم حساس بیدانه سفید، نشان داد. فعالیت آنزیمهای کاتاالز، پراکسیداز و سوپراکسید دیسموتاز در دوره تنشی 18 روزه در رقم یاقوتی، به ترتیب 1/2 ،6/1 و 6/1 برابر، بیشتر از رقم بیدانه سفید بود. درمجموع به نظر میرسد رقم یاقوتی با داشتن سیستم آنتیاکسیدانی قدرتمندتر، از توانایی بیشتری برای کاهش صدمات اکسیداتیو ناشی از تنش خشکی، بخصوص در شرایط تنش شدید برخوردار است. عالوه بر بررسیهای فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی، آزمایشات مولکولی نیز باهدف شناسایی ژنهای دخیل در تحمل خشکی این رقم و ارقام متحمل دیگر، در پیشرفت برنامههای اصالحی انگور، بسیار مفید و مؤثر خواهد بود.
