داود اخضری

شوری خاک در اکوسیستم های مرتعی ایران یکی از معضلات جدی محیط زیستی است. گونه های گیاه ی وتیور گراس به دلیل تحمل شوری می تواند یکی از گزینه های مناسب جهت اصلاح مراتع شور ب هشمار آی د. مطالعه حاضر با هدف بررسی رشد، آنزیم کاتالاز و ترکیبات فنل وتیور گراس در پاسخ به تنش شوری است. این و سه تکرار در گلخانه انجام (ds m-1 44 ،32 ،16 ،8 ،4 ، مطالعه در قالب طرح کاملا تصادفی با 6 سطح شوری ( 0 ولی ،(p≥0/ شد. نتایج نشان داد که سطوح مختلف تنش شوری برطول متوسط برگ و ریشه معنی دار نبود ( 05 داشتند. تغییرات محتوای آنزیم کاتالاز و فنل تحت (p≤0/ وزن برگ و ریشه تغییرات معنی دار افزایشی ( 05 تغییرات آنزیم کاتالاز در برگ تا سطح شوری 32 .(p≤0/ تنش شوری در برگ و ریشه گیاه معنی دار بود ( 05 دسی زیمنس بر متر بیانگر یک روند افزایشی بود که در سطح شوری 44 دسی زیمنس بر متر کاهش یافت . فعالیت آنزیم کاتالاز در ریشه بیانگر یک روند کاهشی معنی دار نسبت به سطح شاهد (صفر دسی زیمنس بر در ضمن در محتوای فنل کل برگ و ریشه تغییرات معنی دار افزایشی و کاهشی نسبت به .(p≤0/ متر) بود ( 05 به طورکلی، نتایج پژوهش حاضر بیانگر سازگاری اولیه و سریع گیاه وتیور .(p≤0/ تنش شوری نشان داد ( 05 گراس نسبت به تنش شوری تا سطح 32 دسی زیمنس بر متر در شرایط گلخانه ای بود. به همین جهت به عنوان گونه ای مقاوم برای پروژههای اصلاحی مراتع شور در سطوح 32 دسی زیمنس بر متر پیشنهاد میگردد.