هدف شماره توسعه پایدار ۲ سازمان ملل متحد (SDG-۲) رسیدن به ' گرسنگی صفر ' است، اما حدود ۷۳۵ میلیون نفر با گرسنگی مزمن مواجه هستند و ۴/۲ میلیارد نفر با ناامنی غذایی روبه رو هستند. تغییرات اقلیمی، بحران های اقتصادی و افزایش هزینه های عملیاتی باعث تشدید ناامنی غذایی می شوند. برای مقابله با این مشکلات، پذیرش فناوری های هوشمند در کشاورزی، که به کشاورزی ۰/۴ شناخته می شود، به عنوان یک راه حل مطرح شده است. این فناوری ها شامل پهپادها، حسگرها، هوش مصنوعی و اتوماسیون هستند که می توانند بهره وری را افزایش داده، کشاورزی دقیق را تضمین کنند و استفاده از سموم کشاورزی مضر را کاهش دهند. با وجود فواید بالقوه این فناوری ها، پذیرش کشاورزی ۰/۴ در کشورهای در حال توسعه مانند ایران با چالش هایی همچون کمبود منابع، فناوری ها، مهارت ها و سیاست ها روبه رو است. هدف این مطالعه شناسایی و اولویت بندی چالش های کلیدی در پذیرش کشاورزی ۰/۴ در کشورهای در حال توسعه است که بر ایران به عنوان مطالعه موردی تمرکز دارد. نتایج، چالش های مهمی مانند پیچیدگی فناوری، کمبود همکاری، حمایت ناکافی دولت و هزینه های عملیاتی بالا را نشان می دهند و بینش هایی در مورد چگونگی توسعه راهبردها توسط فعالان برای غلبه بر این موانع و ترویج پذیرش فناوری های هوشمند در کشاورزی ارائه می دهند. این تحقیق به درک بهتر پویایی پذیرش کشاورزی ۰/۴ در کشورهای در حال توسعه کمک می کند.
